Το παραμύθι της φτώχειας!

Η κρίση ίσως να μας γλιτώσει από αρκετή σαβούρα. Σίγουρα, όμως, θα εμποδίσει πολλούς να δείξουν το ταλέντο τους

Οι μισθοί έχουν καταρρεύσει. Οι συντάξεις έχουν σφαγιαστεί. Η ανεργία καλπάζει. Οι δρόμοι της Αθήνας κάθε μέρα κλειστοί, συχνά λόγω επεισοδίων. Ευτυχώς όμως. Ευτυχώς, λέγω, κάτι όμορφο ξεπηδά απ' όλη αυτή την τραγωδία. Η Τέχνη (με Ταυ κεφαλαίο).

 Ο δημιουργός, εμπνευσμένος από τη δύσκολη αυτή καμπή της ελληνικής Ιστορίας, είναι έτοιμος να μεγαλουργήσει ξανά! Να βγάλει χρυσάφι από το τίποτα και λαγούς απ' το καπέλο! Εμπρός να ξαναχτίσουμε νέους Παρθενώνες και νέες Αγιασοφιές...

Οχι, φίλοι μου... Δυστυχώς, το ότι η φτώχεια ευνοεί τη δημιουργία είναι ένα παραμύθι. Σαν αυτό που λένε πως «ο Ερωτας θα κατακτήσει τα πάντα» ή το «οι πλούσιοι και διάσημοι είναι πιο δυστυχισμένοι από τους φτωχούς και άσημους».
Ειδικά στη χώρα που ζούμε, φοβάμαι πως η κρίση θα καρφώσει με μίσος ένα από τα τελευταία καρφιά στον χώρο της δημιουργίας.
Ακόμα και στις εποχές των παχιών αγελάδων οι μεν «lone ranger» καλλιτέχνες (συγγραφείς, εικαστικοί κ.ο.κ.) ήταν υποχρεωμένοι να κάνουν κι άλλες δουλειές για να τα βγάλουν πέρα.
Οι δε σκηνοθέτες θεάτρου ή κινηματογράφου όφειλαν να ψάχνουν εδώ κι εκεί για κάποιους που θα χρηματοδοτούσαν τα πονήματά τους.
Τότε βέβαια και δουλειές και λεφτά υπήρχαν (τα τελευταία λίγο περισσότερο από όσο έπρεπε...), σήμερα όμως;
Ας το δούμε και από την άλλη πλευρά. Οι Ελληνες ούτως ή άλλως δεν διάβαζαν. Τώρα (λόγω της κρίσης) έχουν και μια καλή δικαιολογία για να μην ξοδεύουν χρήματα σε βιβλία. Μια δικαιολογία που στέκει και για τα θέατρα, τους σινεμάδες κ.ο.κ. Για τους εικαστικούς δεν μιλάω, αυτοί πάντα απορούσα πώς δεν έχουν πεθάνει προ πολλού από την πείνα.
Ακόμα και το «λαμπερό» 2004 ζούσαμε σε μια χώρα όπου κάθε μορφή τέχνης περνούσε σε δεύτερο επίπεδο.
Το χρήμα τότε έρεε άφθονο - αυτό κάποιες φορές βοηθούσε, συχνά ωστόσο κατέληγε σε λάθος τσέπες.
Η κρίση ίσως να μας γλιτώσει από αρκετή σαβούρα - σίγουρα, όμως, θα εμποδίσει πολλούς ταλαντούχους δημιουργούς να παραγάγουν έργο. Ζωγράφοι θα αφήσουν τους καμβάδες και θα ψάχνουν για δουλειά στις μικρές αγγελίες. Σκηνοθέτες θα φτιάχνουν κοκτέιλ πίσω από μπάρες και θα πουλάνε ζαρζαβατικά στις λαϊκές για να βγάλουν τα προς το ζην. Συγγραφείς θα μαραζώσουν από την κατάθλιψη που αιωρείται στην ατμόσφαιρα.
Είναι αλήθεια. Την τέχνη τη γεννάει η δυσκολία, η δυστυχία, η θλίψη. Ο καλλιτέχνης δημιουργεί ψάχνοντας μια διέξοδο στα δικά του cul de sac. Η προσωπική πορεία του καθενός όμως δεν εξαρτάται από παγκόσμιες οικονομικές κρίσεις. Η κρίση που βιώνουμε μόνο κακό θα κάνει στην τέχνη.
Ποιος ξέρει πόσα εξαιρετικά μυθιστορήματα δεν θα εκδοθούν (ή δεν θα γραφτούν καν) για οικονομικούς λόγους. Ποιος ξέρει πόσες εξαιρετικές ταινίες δεν θα γυριστούν λόγω έλλειψης «ρευστού».
Το μόνο που ήδη παρατηρούμε είναι κάποια ψήγματα «στρατευμένης» τέχνης που μόνο στόχο έχει την αρπαχτή και το χάιδεμα κάποιων (λάθος) αυτιών.

Φοβάμαι πως η κρίση θα καρφώσει με μίσος ένα από τα τελευταία καρφιά στον χώρο της δημιουργίας

Ο Θανάσης Χειμωνάς είναι συγγραφέας
Πηγή δημοσίευσης : www.ethnos.gr