Ο αξέχαστος κωμικός πήγε να πολεμήσει εθελοντικά, στο
αλβανικό μέτωπο - Ο τραυματισμός του και η σωτήρια βοήθεια του Οδυσσέα Ελύτη- Η
επιθυμία του να γυρίσει ξανά στην πρώτη γραμμή του πολέμου - Η γνωριμία και η
φιλία του με την Άννα Καλουτά που εξελίχθηκε σε έναν μεγάλο έρωτα
Ήταν Δευτέρα όταν κηρύχτηκε ο
πόλεμος. Το ημερολόγιο έγραφε 28 Οκτωβρίου του 1940. Ο Γιώργος Θεοτοκάς,
ο επιφανής διανοούμενος της γενιάς του '30, στο ημερολόγιο του, κάνει λόγο για
μία «ατμόσφαιρα πανηγυρική».
«Δευτέρα 28 Οκτωβρίου του 1940. Λίγο μετά τους Αμπελόκηπους, μπαίνοντας στην
Αθήνα, αντικρίζω την πρώτη πολεμική εικόνα και αισθάνομαι την πρώτη συγκίνηση
της ημέρας. Μία στρατιωτική μονάδα, φεύγει από τα παραπήγματα. Οι στρατιώτες
είναι άοπλοι, είναι πολύ νέοι και καλά ντυμένοι. Γελούν, τραγουδούν κάνουν σαν
παιδιά που ξεκινούν και πορεύονται σε μία ευχάριστη εκδρομή. Μες στο λεωφορείο,
μία γυναικά ξαφνικά, αρχίζει να κλαίει με λυγμούς, μια άλλη κλαίει κρυφά,
στρέφει το κεφάλι της προς το παράθυρο για να μην τη δουν», γράφει στο
ημερολόγιο του ο Έλληνας λογοτέχνης.
Κατατάχθηκε ως εθελοντής στον ελληνικό στρατό, όμως δεν πολέμησε στο αλβανικό
μέτωπο, παρά τις πολλές προσπάθειές του να σταλεί στην πρώτη γραμμή. Και δεν
ήταν ο μοναδικός.
Νέοι, πριν καλά καλά, συμπληρώσουν τα 18 τους χρόνια, φοιτητές που είχαν
αναβάλλει τη στρατιωτική τους θητεία, λόγω σπουδών, έσπευσαν να κάνουν το ίδιο.
Ανάμεσά τους, συγγραφείς, ποιητές και διανοούμενοι, όπως ο Οδυσσέας Ελύτης και
ο Γιώργος Κατσίμπαλης. Λίγο μετά την κήρυξη του πολέμου- έπειτα από μία σύντομη
εκπαίδευση- βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή του αλβανικού πολέμου.
Στην παρέα τους και ο αξέχαστος κωμικός, Λάμπρος Κωνσταντάρας. "Ήταν ήρωας."