Πολιτικοί μου, καθηγητές μου, έχετε πάρει ποτέ το λεωφορείο; ( Μαθήματα Κοινωνιολογίας στο Λεωφορείο ) ,Του Κωνσταντίνου Αντωνίου

Εδώ και περίπου τέσσερα χρόνια χρησιμοποιώ το λεωφορείο για τις μετακινήσεις μου στην Αθήνα, πολύ περισσότερο απ’ όσο χρησιμοποιώ το μετρό. Δεν με βολεύει το δεύτερο; Μια χαρά με βολεύει, αλλά κάτι στο λεωφορείο με μαγνητίζει. Κάτι που ξυνπάει μέσα μου τον αυστηρό παρατηρητή και την περιέργεια για την ανθρώπινη συμπεριφορά.

Τα πάντα – όσα δεν φαντάζεστε – μπορείς να δεις, μπορείς να ακούσεις, να ζήσεις και να συνειδητοποιήσεις σε ένα αστικό λεωφορείο.




Ένας άλλος κόσμος που κρυβόταν, ή ο ίδιος; Ο ίδιος, φίλοι μου! Μπορείτε κάλλιστα να πάρετε ένα από αυτά, ώστε να επιβεβαιώσετε μόνοι σας πως λέω αλήθεια. Το λεωφορείο θα σας δώσει ένα μάθημα κοινωνιολογίας, σχετικά με την τωρινή μας κατάσταση, μάθημα σπάνιο, κατά πολύ αμεσότερο από κάθε άλλο σε αίθουσα πανεπιστημίου.
Άνθρωποι που πάνε στη δουλειά τους, φοιτητές, μαθητές, όσοι πρέπει να είναι στο πόστο τους κάποια συγκεκριμένη ώρα. Όμως και άλλοι, γιαγιάδες, παππούδες, μετανάστες, φτωχοί, ανάπηροι… και εγώ. Πώς άλλως θα πετύχει το κοινωνικό “πείραμα” αν εγώ δεν είχα πρώτη θέση στο μικρό μας θέατρο; Θέατρο γιατί – αθεράπευτα ρομαντικός – έχω την πεποίθηση ότι οι άνθρωποι του λεωφορείου, αν και μέρος της δυσάρεστης αυτής κοινωνίας, τυχαίνει απλώς να καταπιέζονται απ’ το βάρος της ρουτίνας κι έτσι να παρουσιάζουν …αθέμιτες συμπεριφορές.

Στο λεωφορείο είμαστε υπεύθυνοι και σωστοί πολίτες. Επίδοξοι πολιτικοί αναλυτές (άνω των 60 συνήθως) σου εξηγούν πώς φτάσαμε έως εδώ. Φταίει η Μέρκελ, ο Φούχτελ, η Γερμανία, η Αγγλία, η Ιταλία, η Αλβανία, η Τουρκία… η Ελλάδα παππού; Η Ελλάδα όχι, ποτέ! “Για εσάς είναι η ζωή νεαρέ μου”, μου λένε, “εμείς το κάναμε το έργο μας”. Ευχαριστώ για τα θεμέλια, μπάι δε γούεϊ!
Είναι και άλλα που μαρτυρούν την κοινωνική καταρράκωση. Οι έφηβοι μαθητές και φοιτητές που καμπουριάζουν πάνω απ’ το κινητό γράφοντας και σερφάροντας. Λέτε να έκαναν check-in; Λέτε; Την ίδια ώρα μάλιστα που οι περισσότεροι, αδυνατώντας να πληρώσουν το ακριβό εισιτήριο, φοβούνται μη τυχόν μπει ο ελεγκτής για check-in; Τις συζητήσεις τους πού τις πάτε. Αυτές κι αν παρουσιάζουν ενδιαφέρον, για κάποιον που τον απασχολεί η εικόνα της νεολαίας στο ευρύτερο κοινωνικό μας πλαίσιο. Στα “φοιτητικά” λεωφορεία οι εκκολαπτόμενοι επιστήμονες έχουν περιορίσει τη θεματολογία τους σε ζητήματα που αφορούν τον φρέντο, την “Πανάθα”, τα reality shows της Κυριακής, τη Μαρία τη χορεύτρια του “W”, ή του “DC”, τον μπάρμαν, τα ζώδια, το μαλλί, το νύχι και πολλά από αυτά τα σημαντικά, ξέρετε…
Υπάρχουν οι ρατσιστές, τα θύματα της ξενοφοβίας, που θα κοιτάξουν λοξά τον αλλοδαπό. Περιέργα κι αδιάκριτα όμως βλέμματα έχουν να υποστούν και οι φτωχοί, οι ανάπηροι και οι με άλλες χρόνιες παθήσεις συνεπιβάτες. Άραγε να σκέφτονται, δεν είναι ένας από εμάς; Εκτός αυτών, σου τυχαίνει, μια στο τόσο και ο τύπος του ατσαλάκωτου, αυτού δηλαδή που μπέρδεψε το λεωφορείο με προσωπική λιμουζίνα, και επομένως θεωρεί φυσιολογικό να στριμωχτούμε όλοι για να έχει την άπλα του. Πολλοί τέτοιοι τύποι ανθρώπων με διάφορες παραξενιές, που θα μου έπαιρνε πολλή ώρα πραγματικά να σας τους αναφέρω έναν προς ένα.
Τις ημέρες κινητοποιήσεων και απεργιών τα προβλήματα πληθαίνουν, η γκρίνια κορυφώνεται, οι παραξενιές του καθενός βγαίνουν στην επιφάνεια. Φωνάζουν, τσακώνονται, σπρώχνουν, κοροϊδεύουν, μειώνουν ο ένας τον άλλον και όλα αυτά για χαζούς λόγους. Σεβασμός κανένας, η αγένεια σε όλο της το μεγαλείο και φυσικά άντε να αποδείξεις μέσα σου ότι αυτό δεν είναι το επίπεδο που χαρακτηρίζει την κοινωνική ταυτότητα του τόπου μας.
Είναι άλλο πράγμα όμως να σας τα λέω και άλλο να τα ζείτε. Δοκιμάστε για μια βδομάδα να χρησιμοποιήσετε μόνο το λεωφορείο στις μετακινήσεις σας. Καθημερινά και ώσπου να διαπιστώσετε πόσα μπορεί να μάθει κανείς παρατηρώντας…
Άραγε τώρα να έχω ανάγκη από μαθήματα κοινωνικών επιστημών για να καταλάβω ότι η χώρα πνέει τα λοίσθια; Πολιτικοί μου, καθηγητές μου, έχετε πάρει ποτέ το λεωφορείο;
Πηγή δμοσίευσης : www.maga.gr