Του Δημήτρη Παυλακούδη στη ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ: " Άρχισαν τα όργανα…"

Πρώτα ήταν ο Γλέζος που ζητούσε συγγνώμη από το λαό για τη στάση της κυβέρνησης. Μετά ήταν ο Μίκης Θεοδωράκης  που  έλεγε  ότι  τον εκμεταλλεύτηκαν για να κερδίσουν ψήφους. Στη συνέχεια ήταν ο άγνωστος σε πολλούς  Νταναβέλος  που κουνούσε το δάχτυλο στον Πρωθυπουργό υποστηρίζοντας πως δεν πρέπει να μετατραπούν σε νέα ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατική παράταξη φωτογραφίζοντας το ΠΑΣΟΚ αλλά και άλλα ευρωπαϊκά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα.

  ΤΩΡΑ  ο  Μηλιός -υπεύθυνος μέχρι πρότινος-Οικονομικών του Σύριζα μιλάει για άλμα  Βαρουφάκη στο κενό και ολισθηρό δρόμο στον οποίο οδηγεί η διαφαινόμενη νέα συμφωνία.

Λαφαζάνης, Λεουτσάκος και Κωνσταντοπούλου συγκεντρώνουν γύρω τους βουλευτές και διαφωνούν ανοιχτά με την Κυβέρνηση. Αρχικά οι διαφωνίες κατατίθενται εντός των εσωκομματικών οργάνων, όπως ακριβώς συνέβαινε και με το ΠΑΣΟΚ και την κυβέρνηση Παπανδρέου το 2010. Αν σε όλα αυτά προσθέσει κανείς το κείμενο Λαπαβίτσα, τη στάση Γαϊτάνη στο θέμα της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας και ασφαλώς τις δημόσιες πλέον τοποθετήσεις  στελεχών της Κουμουνδούρου που δηλώνουν πως ζητούσαν «ρήξη» με την Ευρώπη και όχι νέα συμφωνία-όπως διαφαίνεται-οδηγούμαστε με ασφάλεια στο συμπέρασμα πως πλην των πολλών μεταγραφών, το κυβερνών κόμμα κληρονόμησε και μια ακόμη ασθένεια από τις προ κρίσης ελληνικές κυβερνήσεις.

Την ασθένεια της διγλωσσίας ή καλύτερα του πύργου της Βαβέλ. Τι ενώνει βεβαίως όλα αυτά τα στελέχη που προανέφερα; Μα φυσικά το γεγονός της κοινής κομμουνιστικής καταβολής τους και ασφαλώς της ένταξής τους στη λεγόμενη Αριστερή Πλατφόρμα-τυπικά ή άτυπα.

Όλα ασφαλώς ξεκίνησαν μόλις ο Υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης και πολλά στελέχη του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης, καθώς βέβαια και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός  προς τιμήν  τους κατάλαβαν έστω κι αργά πως το Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης δε βγαίνει  χωρίς νέο πρόγραμμα-συμφωνία  με την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Αφού μέτρησαν προθέσεις και δυνατότητες και αφού αντιλήφθηκαν πως  η μεν Ρωσία-όπως και στην περίπτωση  Κύπρου καταρρέοντας οικονομικά σφυρίζει αδιάφορη  και πως  ο Πρόεδρος  Ομπάμα  για τους δικούς του φυσικά λόγους επιθυμεί διακαώς μια νέα συμφωνία Ελλάδας-Ε.Ε. τα κυβερνητικά στελέχη αποφάσισαν πως χρειάζεται «αλλαγή πλεύσης» και σωστά οδηγήθηκαν στο συμβιβασμό με τις ευρωπαϊκές οδηγίες.

Υπέγραψε  νέα παράταση του Μνημονίου και της Δανειακής σύμβασης  για 4 μήνες, κατέθεσε νέα λίστα μεταρρυθμίσεων που απ ότι φαίνεται  βρίσκει σύμφωνη την Ευρώπη  και   άνοιξε  σε επίπεδο συζητήσεων ξανά το φάκελο «ιδιωτικοποιήσεις» και αποκρατικοποιήσεις μεταθέτοντας  άλλες υποσχέσεις για το 2016 και άλλες όπως η αύξηση του βασικού μισθού στο τέλος της τετραετίας.

Άλλοι θα χαρακτηρίσουν τη στάση της κυβέρνησης ως κωλοτούμπα, άλλοι θα σπεύσουν να πουν πως  ακόμη δεν είδαμε τίποτε και πως είναι πολύ νωρίς και άλλοι θα πουν πως κάτι τέτοιο ήταν επιβεβλημένο αφού μείναμε χωρίς συμμάχους.

Τι ενώνει βεβαίως και τις τρείς κατηγορίες; Ασφαλώς το προφανές που είναι και πέρα για πέρα δικαιολογημένο. Η κοινή επιθυμία όλων να μην αποτύχει και η κυβέρνηση Τσίπρα.  Η πρώτη κατηγορία απλά θέλει να επιβεβαιωθεί σχετικά με την απόλυτη αλλαγή πλεύσης της κυβέρνησης και στη συνέχεια να τη στηρίξει με «ανταλλάγματα» βεβαίως.

Η δεύτερη συγκεντρώνει όσους ψήφισαν ή στήριξαν ΣΥΡΙΖΑ θέλοντας ρήξη, ανατροπή κι επανάσταση αλλά τώρα αν και βλέπουν κατά που πάει το πράγμα, φοβούνται να παραδεχθούν ακόμη και μέσα τους πως οι προσδοκίες τους διαψεύστηκαν. Η Τρίτη κατηγορία προσπάθεί να ρίξει τις ευθύνες στην Ευρώπη θέλοντας πάση θυσία να διαφυλάξει τα κεκτημένα (βλ. εξουσία) και ν αποφύγει η χώρα νέες περιπέτειες και νέα αβεβαιότητα.

Που βρίσκεται άραγε η αλήθεια και ποιος την κατέχει; Προφανώς κανείς εξ ολοκλήρου καθώς βρίσκεται κάπου στη μέση.

ΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΒΕΒΑΙΟ. Ο Τσίπρας και ο Βαρουφάκης όπως άλλωστε και οι προκάτοχοί τους Παπανδρέου,Παπαδήμος,Σαμαράς,Βενιζέλος  αν κι έρχονται από πιο αριστερά και έχουν πολύ μεγαλύτερη  στήριξη -ακόμη τουλαχιστον- από το λαό δείχνουν να συμβιβάστηκαν πολύ γρήγορα, κατανοώντας την κρισιμότητα της κατάστασης για τη χώρα.

ΑΣΦΑΛΩΣ και η χώρα δε χρειάζεται ούτε νέες εκλογές, ούτε νέα κυβέρνηση καθώς είναι πολύ νωρίς για να κριθεί ως προς το νομοθετικό της έργο η παρούσα. Χρειάζεται υπευθυνότητα, προγραμματισμός, πολιτική ανδρεία και  αποφασιστικότητα  από τους κυβερνώντες.

Να κλείσουν το παράθυρο οριστικά στις Κασσάνδρες, τους αντιευρωπαϊστές και τους πατριδοκάπηλους και λαϊκιστές  τους οποίους οι ίδιοι έφεραν στο προσκήνιο και να ανοίξουν μια νέα πόρτα-πραγματική «γέφυρα» εντός κι εκτός Ελλάδος.

Μια γέφυρα που θα στοχεύει στην ενότητα και την συνεργασία όλων-πολιτών και πολιτικών- προκειμένου να μη βουλιάξει η Ελλάδα  και να γίνουν ΤΩΡΑ και ΟΧΙ ΑΥΡΙΟ οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις.

Νεό δίκαιο φορολογικό σύστημα με δίκαιη κλιμακούμενη φορολογία και πάταξη της φοροδιαφυγής, ιδιωτικοποίηση με κέρδος για τη χώρα και όχι ξεπούλημα των υπερχρεωμένων κρατικών «επιχειρήσεων», δίκαιο ασφαλιστικό προκειμένου να μη βουλιάξουν κι άλλο τα ταμεία, κοστολόγηση δαπανών με άξονα τις ανάγκες των χαμηλών στρωμάτων και την ελάφρυνση όσων υπέφεραν από τις άδικες εν πολλοίς  φορολογίες που επέβαλαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις  και ρεαλισμό στις προσλήψεις, τις συμβάσεις και τη διαχείριση των οικονομικών, πάταξη της αισχροκέρδειας και του ξεπλύματος χρήματος στο ποδόσφαιρο, τον πολιτισμό και αλλού, νέο αντιρατσιστικό και μεταναστευτικό νομοσχέδιο ( και όχι να κλείνουμε το μάτι στη Χρυσή Αυγή επιλεκτικά) και διαχωρισμό εκκλησίας-κράτους και φορολόγηση της εκκλησίας και άλλως μεγάλων κεφαλαιούχων στην πράξη και όχι στα λόγια.

Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα λοιπόν!

  Όσο για τους άλλους;ΕΔΩ ΚΑΙ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ γράφω και λέω πως η Αριστερή Πλατφόρμα σύντομα θα φύγει από το ΣΥΡΙΖΑ και θα κάνει δικό της κόμμα!

Χωριό που φαίνεται κολαούζο δε θέλει!

Δημήτρης Χ. Παυλακούδης

ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ – ΜΑ  Μεσαιωνικής και Βυζαντινής Φιλολογίας ΑΠΘ

ΠΗΓΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: http://metarithmisi.gr/%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%B9%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CF%84%CE%B1-%CF%8C%CF%81%CE%B3%CE%B1%CE%BD%CE%B1/