Άρθρο του Δ.Παυλακούδη: Γιατί ξεχάσατε τόσο γρήγορα το ” Πρώτη φορά Αριστερά”;

Σε  λίγες  μέρες  συμπληρώνεται  ένας  μήνας  από  τις  εκλογές  της  25^Ης  Γενάρη!

Εκλογές  που χαρακτηρίστηκαν  εντός και εκτός Ελλάδος  ως οι  πιο κρίσιμες στην πρόσφατη  ιστορία της χώρας μας και  που συνοδεύτηκαν από ένα σωρό   ανακατατάξεις  σ επίπεδο  προσώπων, πολιτικών  και   σχηματισμών.

Ένα σύστημα – το δίπολο ΝΔ,ΠΑΣΟΚ- πάνω στο οποίο  βασίστηκε  η Μεταπολιτευτική   Ελλάδα  κατέρρευσε  και στη θέση  του  οδηγού  μπήκε  ο  ΣΥΡΙΖΑ. Πρώτη  φορά στην ιστορία της  μεταπολεμικής  Ευρώπης  κόμμα που  ανήκει  στην  Ριζοσπαστική Αριστερά  έφτασε μια ανάσα  από το νήμα της Αυτοδυναμίας.

Αναμφίβολα  κάτι τέτοιο  έχει  ξεχωριστή  βαρύτητα   ή τουλάχιστον έτσι  θα περίμενε κανείς.  Κι αυτό  γιατί  σε όλη την προεκλογική  περίοδο   και μάλιστα  όσο πλησίαζε  η  ώρα της  κάλπης  παρακολουθούσαμε  παιχνίδι  για δύο:   το  ΣΥΡΙΖΑ  να  βασίζει  την προεκλογική του εκστρατεία  στην  ΕΛΠΙΔΑ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ,  στο  ΤΕΛΟΣ  ΤΩΝ  ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ και  στο σύνθημα  «ΠΡΩΤΗ  ΦΟΡΑ  ΑΡΙΣΤΕΡΑ»  και  από την άλλη τον κύριο  Σαμαρά   μαζί με όλα τα πρωτοκλασάτα στελέχη της  ΝΔ  να  απειλούν, να εκφοβίζουν  και  να τρομοκρατούν  μιλώντας  για θεούς  και δαίμονες, για  κατέβασμα των εικόνων  και νέο  Αρμαγεδδώνα  σε περίπτωση  νίκης της Αριστεράς  και   κατάρρευση της χώρας  εκ θεμελίων.  Μόνο που δε μας είπαν  ότι  θα αναστηθεί   ο Βελουχιώτης  και θα μπουν  οι  ΕΛΑΣΙΤΕΣ  ξανά  στην Αθήνα 70 χρόνια μετά τον Εμφύλιο.

Μάλιστα  αποδείχθηκε  περίτρανα πως ειδικά στην περίπτωση του ΠΑΣΟΚ το  άλλοτε κραταιό κόμμα που ίδρυσε και μάλιστα με πολλές αριστερές θέσεις  και  ιδέες  ο  Ανδρέας  Παπανδρέου κατρακύλησε στο  ποσοστό του 4,7% όχι μόνο  γιατί   υπέστη τη φθορά του Μνημονίου  και  της διάψευσης των προσδοκιών  μεγάλου μέρους πολιτών, αλλά κυρίως γιατί  σε αντίθεση  με το ΣΥΡΙΖΑ έμεινε χωρίς  ξεκάθαρο  ιδεολογικό σύμβολο-σύνθημα.

ΚΑΝΕΙΣ λοιπόν  πλην  της  Αριστεράς  του κυρίου  Τσίπρα  δεν κατόρθωσε  να διεκδικήσει ή έστω  καν   να πλησιάσει  ιδεολογικά  ή  αξιακά  τον κρισιμότερο  χώρο ψηφοφόρων που παραδοσιακα  ανέβαζε και κατέβαζε  κυβερνήσεις. Αυτόν  του  ΚΕΝΤΡΟΥ  και κυρίαρχα  της  ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑΣ.  Έτσι  δίκαια, άνετα  και κυρίως  δυναμικά  πέτυχε μεγάλη νίκη  η ΑΡΙΣΤΕΡΑ, άγγιξε την αυτοδυναμία  και συγκλόνισε  όλη την Ευρώπη και όλους μας ασχέτως  αν  ψηφίσαμε  ΣΥΡΙΖΑ ή όχι.

ΟΛΟΙ ΠΕΡΙΜΕΝΑΝ το βράδυ  εκείνο πως  τη χώρα θα ΚΥΒΕΡΝΟΥΣΕ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ.

Κι όμως  πολύ γρήγορα το σύνθημα άρχισε να χαμηλώνει, τα πανηγύρια  της νίκης αντικαταστάθηκαν από  τις συνομιλίες Τσίπρα-Καμμένου  και  αρχίσαμε να ζούμε ένα απίστευτο θέατρο παραλόγου!

ΠΡΩΤΑ-πριν τις εκλογές-  ο  κύριος  Τσίπρας  και μάλιστα παρά τις αντιδράσεις μεγάλης μερίδας στελεχών του   ειδικά στη Βόρειο Ελλάδα συμπεριέλαβε  στο ψηφοδέλτιό του  τη ΡΑΧΗΛ ΜΑΚΡΗ με μορφή μεταγραφής.

ΤΟ  ΒΡΑΔΥ  ΤΩΝ  ΕΚΛΟΓΩΝ  έκλεισε κάθε πόρτα σε  Ποτάμι  και ΠΑΣΟΚ  και  άνοιξε διάπλατα την πόρτα  της κυβέρνησης  στον  Πάνο Καμμένο  και τους  Ανεξάρτητους  Έλληνες, ένα χώρο  με ξεκάθαρα  λαϊκό δεξιό λεξιλόγιο, που στην  προμνημονιακή  Ελλάδα δε θα χε καμία απολύτως σχέση με το ΣΥΡΙΖΑ. Κι όμως  στο βωμό της  «σωτηρίας» της χώρας  και του «κακού λύκου» της Ευρώπης  άνθρωποι που έδωσαν αγώνες  στο  1-1-4,τους  Λαμπράκηδες και  το Πολυτεχνείο έδωσαν  κλειδιά υπουργείου σε  ανθρώπους  που  πιστεύουν πως δεν υπήρξαν νεκροί στο Πολυτεχνείο, που  διατηρούσαν και διατηρούν  σχέσεις φιλίας με τον  τέως Βασιλιά Κωνσταντίνο και που  έχουν ξεκάθαρα ακραίες  θέσεις σε ζητήματα  όπως  το Μεταναστευτικό  ή το Αντιρατσιστικό νομοσχέδιο.

Κι επειδή θα κατηγορηθώ  πως  ξεχνάω γρήγορα και πως  κι εμείς ανεχθήκαμε  ως  στελέχη του ΠΑΣΟΚ να συγκυβερνάμε με ακραίους  Ελληνάρες  όπως  ο  Βορίδης και ο Άδωνις  θα πω  πως το ένα λάθος δε διορθώνεται με άλλο και μάλιστα ίδιου βεληνεκούς και  πως ήταν ολέθριο   για όσους  προσδιοριζόμαστε  προοδευτικοί  να   συνυπάρχουμε  στον ίδιο χώρο  με  ακραίες  και ακροδεξιές  φωνές.

ΕΠΕΙΤΑ  ακούσαμε τον μέχρι πριν λίγο καιρό  συνομιλητή της Χρυσής Αυγής  τον κύριο Μπαλτάκο, στενό συνεργάτη των κυρίων Σαμαρά και Λαζαρίδη(ναι ναι αυτόν της θεωρίας της «αριστερής παρένθεσης» ) να μιλάει ανοιχτά υπέρ  της  κυβέρνησης  και  να δηλώνει την έμπρακτη στήριξή του, όπως άλλωστε έπραξε και ο άλλοτε  ισχυρός αντίπαλος της Αριστεράς  ο  Παναγιώτης Ψωμιάδης. Σε όλα αυτά  ο ΣΥΡΙΖΑ προέτασσε και  προτάσσει το συμφέρον  της πατρίδας  και πως με όλους αυτούς τους συνδέει η αγάπη για την ΕΛΛΑΔΑ και  η σωτηρία της!

ΣΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΕΦΤΑΝΑΝ όλα αυτά  σήμερα με έκπληξη πληροφορηθήκαμε από το στόμα του πρωθυπουργού  πως  το όνομα που προτείνει η «αριστερή» κυβέρνηση  του για πρόεδρο της δημοκρατίας είναι  ο  ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ!

Σε μια περίοδο παντοδυναμίας της Αριστεράς και κυριαρχίας του ΣΥΡΙΖΑ,  το κόμμα του «ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ» προτείνει  ως  ΠΡΩΤΟ ΠΟΛΙΤΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ  ένα στέλεχος  της λαϊκής  Καραμανλικής Δεξιάς, έναν  πολιτικό που όχι μόνο δε   μπορεί να ενώσει τους Έλληνες  αλλά  έχει στιγματιστεί  ως ένας από τους πλέον  αποτυχημένους  υπουργούς της  γαλάζιας πενταετίας 2004-2009!

Έναν  άνθρωπο που άνοιξε την πόρτα  στην περιστασιακή εργασία  διορίζοντας «από το παράθυρο» 865000 συμβασιούχους εκμεταλλεύομενος χιλιάδες νέους  τάζοντας τους λαγούς με πετραχήλια, εκείνον που ξεχείλωσε το Δημόσιο προσλαμβάνοντας 170000 δημοσίους υπαλλήλους με συμβάσεις αορίστου χρόνου  εκπληρώνοντας «γαλάζιες υποχρεώσεις». Τον Υπουργό που ευθύνεται για την πλήρη κατάρρευση του Υπουργείου Εσωτερικών όταν κάηκε η μισή Πελοπόννησος το  2007  τη  στιγμή που εκείνος προσλάμβανε αγροφύλακες. Ακόμη χειρότερο κι ενδεικτικό του πόσο γρήγορα ξεχνάνε ορισμένοι είναι το γεγονός  πως  τις μέρες που επακολούθησαν τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου,  ο κύριος Παυλόπουλος  επέτρεψε  στους γνωστούς-αγνώστους να κάνουν «λαμπόγυαλο»  το κέντρο της πρωτεύουσας αδυνατώντας να προστατέψει  πολίτες και περιουσίες. Θα μπορούσε κανείς να προσθέσει  κι άλλα πολλά ή  να πουν κάποιοι «έλα μωρέ πως κάνεις έτσι αφού η θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι  διακοσμητική» και άλλα τέτοια .

ΚΙ  ΟΜΩΣ  ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ  ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΤΟΣΟ ΑΠΛΑ!

Σε μια εποχή που ο λαός μας μαστίζεται από την κρίση και είναι προβληματισμένος   και οργισμένος δε μπορεί να κάνουν κάποιοι στο όνομα της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ και της  ΠΡΟΟΟΔΟΥ  επιλογές ΔΙΧΑΣΜΟΥ   και   ΕΛΛΕΙΨΗΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ!

Θα συμφωνήσω απόλυτα πως προέχουν  οι κρίσιμες διαπραγματεύσεις  με τους  Ευρωπαίους εταίρους ,  θα συμφωνήσω  πως είναι νωρίς  για να κριθεί  σε κρίσιμους τομείς όπως  η Οικονομία, το Ασφαλιστικό, το Φορολογικό, η Υγεία και τόσα άλλα η κυβέρνηση, όμως  με λύπη μου παρατηρώ  πως  οι επιλογές προσώπων  και πολιτικών  από την παρούσα κυβέρνηση  δείχνουν  πως  ο Τσίπρας ξέχασε νωρίς το ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ!

Κι είναι  κρίμα  ασχετώς αν κανείς δηλώνει ή όχι Αριστερός γιατί   μια ΑΡΙΣΤΕΡΗ  ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ θα  ήταν κάτι  εντελώς καινούργιο  και θα φερνε  μια αληθινή ΕΛΠΙΔΑ ενδεχομένως  σ΄αυτόν τον τόπο.

Προσωπικά επειδή ποτέ δε μου άρεσε να  καπηλεύομαι λέξεις  και  ιδέες –αν  και  προέρχομαι  ιδεολογικά από την Αριστερά – αναρωτιέμαι  πόσο ακόμη  θα «ξεχειλώσει» και θα εμπορευματοπιηθεί αυτή  η έρμη ή λέξη!

Δηλαδή  αν τώρα  επέλεγε  να κατεβάσει  νέους  και  άφθαρτους ανθρώπους  στη θέση  της Ραχήλ  ή άλλων  κρατικοδίαιτων  πρώην  Νεοδημοκρατών  και  ΠΑΣΟΚων  ο  Τσίπρας  δε θα νικούσε;

Αν  επέλεγε  να  κυβερνήσει  με προοδευτικές δυνάμεις και  όχι  με τον  «γαλάζιο» Πάνο  Καμμένο  η  χώρα δε θα σωζόταν;

Αν  και  η Αριστερά διαθέτει  τόσο πολλούς ανθρώπους-σύμβολα  που αγωνίστηκαν  ακόμη και με  κίνδυνο της ζωής τους  επί δεκαετίες  γι αυτήν, όπως ο ΜΑΝΟΛΗΣ  ΓΛΕΖΟΣ  γιατί  επιλέγουν  στην Κουμουνδούρου  το  μνημονιακό, λαϊκιστή, αποτυχημένο Δεξιό Παυλόπουλο;  ΓΙΑΤΙ;

Ας  τους θυμίσει κάποιος πως  το να είσαι ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ είναι  πάνω απ όλα ΑΞΙΩΜΑ και όχι ΣΥΝΑΛΛΑΓΗ ή  εμπορεύσιμο  είδος.

Υ.Γ.   Το παραπάνω άρθρο   είναι αφιερωμένο  σε όλους  όσους  διαχρονικά πίστεψαν, αγωνίστηκαν  και  θυσιάστηκαν  για τις ιδέες τους  και την Αριστερά σ΄αυτή τη χώρα  και σ όλους  εκείνους που   συνεχίζουν  να το πράττουν  και σήμερα παραμένοντας ιδεολόγοι. Ασχέτως με το αν σε πολλά κατά καιρούς διαφωνούμε ή με το σε ποιο πολιτικό χώρο  ανήκουν ή  πως προσδιορίζονται. Ξέρω  πολλούς τέτοιους αγνούς ιδεολόγους  κι εντός του ΣΥΡΙΖΑ και είμαι σίγουρος πως βαθιά μέσα τους συμφωνούν σε πολλά μαζί μου ασχέτως αν δύσκολα θα το παραδεχθούν δημοσίως. Ελπίζω με τον τρόπο τους να αντιδράσουν  και να διεκδικήσουν ΣΥΝΤΟΜΑ ΜΙΑ ΑΛΗΘΙΝΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ!

Δημήτρης Χ. Παυλακούδης

ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ – ΜΑ  Μεσαιωνικής και Βυζαντινής Φιλολογίας ΑΠΘ