«Ιβάν, μαζί σου, πάμε να φύγουμε», Του Άκη Σακισλόγλου

Από την πένα του φίλου  ΑΚΗ   ΣΑΚΙΣΛΟΓΛΟΥ

  

Το σύστημα, η σημαδεμένη τράπουλα και το μέλλον του ΠΑΟΚ

 Ξέρω ότι πρέπει να είμαι πολύ προσεκτικός σε όσα γράψω σε αυτό το άρθρο. Εχουμε οικογένεια, δουλειά, υπόληψη και είναι κρίμα να δώσουμε δικαίωμα σε ανθρώπους που δεν το αξίζουν να μας τρέχουν στα δικαστήρια.

ΑΛΛΑ... δεν γίνεται και να μην μιλήσει κανείς για όσα βλέπουμε και καταλαβαίνουμε σε αυτό το «πράγμα» που λέγεται ελληνικό ποδόσφαιρο.

Οχι φυσικά πως αυτό που ζήσαμε σήμερα στην Τούμπα είναι κάτι πρωτόγνωρο. Οι διηγήσεις και οι μαρτυρίες υπάρχουν από το '60 και το '70, μεγάλωσαν το '80, ξέφυγαν το '90 και στις αρχές του νέου αιώνα ΑΛΛΑ... είχαν κάποιο μέτρο, είχαν κάποια όρια που τα έβαζαν οι ίδιοι οι χειραγωγοί αλλά και όσοι τούς ζητούσε η «παράγκα» να συμμετέχουν στο παιχνίδι.

Εγραψα, όμως, την λέξη «παράγκα». Αλήθεια, ο όρος αυτός αποτελεί πλέον προϊστορία αφού η νέα κατάσταση που έχει διαμορφωθεί δεν είναι πια ένα σκοτεινό δωμάτιο όπου κάποιοι απεργάζονται παράνομες πράξεις, δεν είναι μια μικρή ομάδα που χωράει σε λίγα τετραγωνικά, δεν είναι κάτι κρυφό ή αυθαίρετο. Αυτό που βιώνουμε σήμερα είναι μια πλήρης επιβολή συγκεκριμένων όρων και προϋποθέσεων με όπλο τον φόβο. Μιλάμε για ένα ολόκληρο καθεστώς, μια παρά-διοργάνωση μέσα στη διοργάνωση που καταλύει κάθε έννοια ισονομίας στο άθλημα.

ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΦΑΝΕΡΑ, ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΦΟΒΑΤΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΕΚΤΕΘΕΙ.

Σήμερα ο ΠΑΟΚ κατάλαβε με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο ότι άσχετα με το επίπεδο της ομάδας (που δεν κατάφερε να το κάνει να είναι υψηλό), άσχετα με την ανάπτυξη της εταιρείας, τις επενδύσεις του μεγαλομετόχου του, την συμπεριφορά των φιλάθλων του, δεν μπορεί να πάει πουθενά, δεν πρόκειται να καταφέρει τίποτα. Οχι μόνον επειδή είχε μια εχθρική διαιτησία που τον αδίκησε αλλά, κυρίως, γιατί αυτό που είδαμε στον αγωνιστικό χώρο ήταν ένα μόνον μικρό κομμάτι των όσων προετοιμάστηκαν μεθοδικά όλο το προηγούμενο διάστημα σε όλα τα επίπεδα.

- Να πούμε για το παρασκήνιο του ορισμού με τα ονόματα που ΔΕΝ μπήκαν, τους βοηθούς, τους επιπρόσθετους;
- Να πούμε για το κλίμα στο θέμα της μετάδοσης και του σχολιασμού των φάσεων από τους επαγγελματίες δημοσιογράφους του συνδρομητικού που δέχθηκαν πιέσεις;
- Να πούμε για την ΕΠΟ και τον τρόπο που λειτουργεί σε όλη τη φετινή διοργάνωση;

Το πράγμα φαινόταν από την αρχή και ολοκληρώθηκε απόψε παρ' ότι οι αντίπαλοι δεν είχαν καν έναν υποφερτό ΠΑΟΚ να αντιμετωπίσουν, δεν είχαν ένα φόβητρο που να τους αναγκάσει να παρεκτραπούν. Αλλά είπαμε, όταν δεν φοβούνται κανέναν, μπορούν να φτάσουν σε σημεία σαν το σημερινό. Γιατί, αλήθεια, τί θα άλλαζε αν ο ΠΑΟΚ ισοφάριζε στο τέλος 2-2 με το πέναλτι του Μακ και έληγε έτσι ο αγώνας; Θα προκρίνονταν στο Καραϊσκάκη; Θα έφερνε τριγμούς στο λιμάνι έναν μήνα, ως τη ρεβάνς; Τρίχες! Αντίθετα θα καλύπτονταν λίγο το έγκλημα που κατ' εξακολούθηση έγινε σε όλο το παιχνίδι. Οχι, όμως... Ακόμη και στο '85 με τον Ολυμπιακό να προηγείται και να έχει πετύχει δύο γκολ μέσα στη Θεσσαλονίκη, πρέπει στην αμφισβητούμενη φάση να δοθεί αυτό που ούτε ο Σωκράτης Κόκκαλης θα έδινε!

Και φυσικά ο ΠΑΟΚ απόψε δεν ήταν καλός.
Και φυσικά δεν έπρεπε να πέσουν αντικείμενα, ειδικά αυτό στον προπονητή του Ολυμπιακού.
Και φυσικά δεν έπρεπε να μπούνε μέσα οι οπαδοί για κανέναν λόγο. Αυτονόητα πράγματα. Από την άλλη, φυσικά, όσο παράλογα και αυτοκαταστροφικά είναι όλα αυτά που συνέβησαν, άλλο τόσο λογικό είναι να ψάχνει ένας ολόκληρος λαός να βρει έναν τρόπο αντίδρασης στην σαπίλα κι ένα ταρακούνημα, μήπως και αλλάξει η κατάσταση.

Και πάμε τώρα στο ταρακούνημα και στις δηλώσεις Σαββίδη: Ολος ο κόσμος του ΠΑΟΚ είναι στο πλευρό του μεγαλομετόχου. Φτάσαμε στο ως εδώ και μη παρέκει. ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ. Δεν έχει νόημα να συνεχίζεται όλο αυτό. Θέλουμε τον Σαββίδη να πάρει την κατάσταση στα χέρια του και να σχεδιάσει πρωτοβουλίες. Θέλουμε συγκεκριμένες καταγγελίες, ονομαστικές, περιγραφικές και συγκεκριμένες αποφάσεις. Αν αυτό είναι η αποχώρηση από το πρωτάθλημα και η παρουσία φέτος της Κ20, να γίνει πράξη, να μην μείνει στα λόγια και ανατραπεί μετά από μια αόριστη υπόσχεση, από ένα παραλαλητό στο πόδι.

Ειλικρινά, αν ήμουν ο Ιβάν Σαββίδης δεν θα έπαιζα με την κανονική ομάδα μέχρι νεωτέρας. Δε θα δημιουργούσα νέα ομάδα για το 2016 - 2017, δεν θα επένδυα αν δεν έβλεπα ότι άλλαξε η κατάσταση. Θα εξηγούσα στους φιλάθλους της ομάδας πως στόχος για τον επόμενο χρόνο είναι η δημιουργία υποδομών. Προπονητικού και έδρας. Θα όριζα ένα μπάτζετ 1.000.000 ευρώ και με τα υπόλοιπα 9.000.000 (πάνω από 10.000.000 δαπάνησε το 2015-2016) θα έβαζα τις βάσεις για κάτι καλύτερο μελλοντικά. Δεν είναι δυνατόν να ποντάρεις σε ένα καρέ όπου η τράπουλα είναι σημαδεμένη και το αποτέλεσμα γνωστό από πριν. Κι όταν ένας παίκτης παίζει σε ένα καρέ με σημαδεμένη τράπουλα, είναι ανόητο να ψάχνουμε αν έπαιξε σωστά, αν είχε ψυχολογία, είναι είναι καλός παίκτης. Οταν δεν υπάρχουν ίσες ευκαιρίες για νίκη, δεν μπορείς να μιλάς για κακή απόδοση!

Τέλος, θέλω να πω κάτι σε όσους μπήκαν σήμερα στο γήπεδο και προκάλεσαν την βαρύτατη τιμωρία της ομάδας μας. Αρχικά, δεν είχατε κανένα δικαίωμα να το κάνετε αυτό. Είναι φασισμός πάνω στο δικαίωμα όλων να βλέπουμε την ομάδα μας την Κυριακή. Οσο δίκιο κι αν νιώθατε ότι έχετε, δεν είστε εσείς που αποφασίζετε για το μέλλον της ομάδας μας που πλέον θα χάσει έσοδα, βαθμούς, στόχους, φιλάθλους.

Επίσης, δεν έχετε το δικαίωμα να το κάνετε στον εαυτό σας αυτό: Να σας συλλάβουν μέσα στον αγωνιστικό χώρο, να δικαστείτε για κακούργημα και να χάσετε την επαφή με το γήπεδο για πάντα. Είναι βλακεία, είναι ανευθυνότητα και είναι και αυτοκτονία που εξυπηρετεί όλο το σύστημα το οποίο επιχείρησα να περιγράψω πιο πάνω. Ενα σύστημα που θέλει να σε βλέπει να χάνεσαι, να πηγαίνεις πίσω, να διώκεσαι. Είναι άσχημο πράγμα η σύλληψη, η φυλακή, το δικαστήριο. Γιατί να συνεχίζεται αυτό το φαινόμενο εδώ και τόσα χρόνια και ειδικά μετά το νέο αθλητικό νόμο που είναι εξοντωτικός; Γιατί να μην μπορούν ΟΛΟΙ να αντιδράσουν με ειρωνικά χειροκροτήματα όπως στην αρχή απόψε; Γιατί δεν κατανοούμε ότι το παιχνίδι παίζεται αλλού και πέφτουμε ΠΑΝΤΑ στην παγίδα;

Γιατί;

 ΠΗΓΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: http://www.paok24.com/blog/sakisloglou/64812/ivan-mazi-sou-pame-na-fygoume