Ο Γιώργος Νταλάρας ήταν ο
πρώτος που τόλμησε να ηχογραφήσει τον θρυλικό «Επιτάφιο» του Μίκη Θεοδωράκη,
σαράντα ολόκληρα χρόνια μετά την πρώτη του ερμηνεία από τον μοναδικό Γρηγόρη
Μπιθικώτση.
Αυτή είναι μία μόνον πτυχή από τη βαθιά καλλιτεχνική σχέση που έχει αναπτυχθεί ανάμεσα στον ερμηνευτή και το έργο του μεγάλου Έλληνα συνθέτη. Την Τρίτη και την Τετάρτη ο Γιώργος Νταλάρας θα βρίσκεται στη σκηνή του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών επιχειρώντας μια νέα ερμηνευτική προσέγγιση μουσικών έργων του Μίκη Θεοδωράκη που «χτίστηκαν» πάνω στην ποίηση του Ρίτσου, του Ελύτη, του Σεφέρη, του Αναγνωστάκη, του Λειβαδίτη, του Κατσαρού, του Γιάννη Θεοδωράκη αλλά και του ίδιου του συνθέτη.
Γιατί επιλέξατε τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή για να παρουσιάσετε τα διαχρονικά αυτά έργα του Μίκη Θεοδωράκη;
Υπάρχει κάποιος συμβολισμός; Η πρόταση ήρθε από τον Καλλιτεχνικό Διευθυντή του Μεγάρου Μουσικής, τον Γιώργο Κουρουπό, με σκοπό να ενταχθούν αυτές οι συναυλίες στον κύκλο της ποίησης. Πιστεύω ότι, όπως πολύ σωστά λέτε, τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή υπάρχει ανάγκη να ξανακουστεί το μελοποιημένο έργο του Μίκη. Γιατί ο Μίκης, πέρα και πάνω από την τεράστια μουσική και κοινωνική του προσφορά με το έργο του και τη ζωή του, έδωσε και συνεχίζει να δίνει το μήνυμα της αξίας, της συμφιλίωσης, της αλληλεγγύης, της ανάγκης του να ξεπεράσουμε τον διχασμό. Σας θυμίζω ότι ο Μίκης τότε μ' αυτά τα τραγούδια, ένωσε τις δύο Ελλάδες που πέρα από όλους τους άλλους διχασμούς, υφίσταντο και τον διαχωρισμό σε λογίους και περιθώριο. Αυτή λοιπόν ήταν, εκτός όλων των άλλων, η επαναστατική πράξη του Μίκη Θεοδωράκη που με την τέχνη του έβαλε τον λόγο των ποιητών στις λαϊκές μουσικές και εξύψωσε έναν καταπιεσμένο λαό, βάζοντας στο στόμα των απλών ανθρώπων αυτό τον λόγο μετουσιωμένο σ' ένα τραγούδι-ποταμό, σε ένα τραγούδι οικείο.
Κρίνετε απαραίτητο, στη δύσκολη αυτή συγκυρία για τη χώρα μας, να ανατρέξουμε στον λόγο των μεγάλων Ελλήνων ποιητών;
Τίποτα δεν κρίνω απαραίτητο. Πιστεύω όμως στον ανθρωπισμό της μουσικής που αποκαλύπτεται στους ταπεινούς ανθρώπους. Πιστεύω ότι η αγάπη με την οποία έγραψαν αυτές τις ιστορίες οι ποιητές από τη μία, και η μουσική ιδιοφυΐα του Μίκη από την άλλη, κάνει τις ιστορίες αυτές, τα τραγούδια δηλαδή, να παίρνουν τις διαστάσεις ενός παυσίλυπου μύθου που έχει ανάγκη ο καθένας μας, ιδιαίτερα σε μια εποχή όπου ο φόβος και η αγωνία της κάθε μέρας έχει γίνει καθημερινή μας συντροφιά. Είναι φωνή ανάγκης που μας παρέχει ασφάλεια και ελπίδα.
Πώς νιώσατε την πρώτη φορά που κληθήκατε να «αναμετρηθείτε» ερμηνευτικά με τη «Ρωμιοσύνη» και το «Αξιον Εστί»; Φοβηθήκατε τις συγκρίσεις;
Ενιωσα δέος. Αναφέρεστε σε δύο έργα που πέρα από την αδιαμφισβήτητη συγγραφική αξία τους ήχησαν στ' αυτιά μας με τη μεγάλη φωνή του Γρηγόρη Μπιθικώτση. Αυτές οι εκτελέσεις δεν επαναλαμβάνονται.
Πιστεύετε πως τα μεγάλα έργα πρέπει να παρουσιάζονται σε καινούργιες εκτελέσεις από ερμηνευτές της νεότερης γενιάς;
Απόλυτα. Είναι υποχρέωση της κάθε γενιάς μουσικών να ερμηνεύουν τις μεγάλες εκτελέσεις, με σκοπό να βάλουν τη δική τους ψυχή, τη δική τους έκφραση, έχοντας εμπνευστεί από αυτές τις απείραχτες εκτελέσεις. Βεβαίως αυτό χρειάζεται γνώση και βαθιά μελέτη. Ο Μίλτος Πασχαλίδης, που συμμετέχει στις συναυλίες, με τον δικό του τρόπο, με αυτόν του τροβαδούρου, ερμηνεύει αλλιώς ωραία από την κλασική εκτέλεση ενός καλλίφωνου τραγουδιστή αυτά τα τραγούδια. Αξίζει να τον ακούσετε. Η δε Ελεονώρα Ζουγανέλη, που θα είναι επίσης εκεί, είναι συγκινητική. Βασισμένη στα ακούσματα της οικογένειάς της -μην ξεχνάτε ότι και ο Γιάννης και η Ισιδώρα, όχι απλώς γνωρίζουν, αλλά έχουν μελετήσει βαθιά αυτά τα τραγούδια- προσθέτει και τα ακούσματα της γενιάς της με έναν τρόπο καινούργιο και πολύ ωραίο.
Η συγκίνηση και το αίσθημα ευθύνης παραμένουν ίδια κάθε φορά που ερμηνεύετε μεγάλα έργα;
Συγκίνηση, αγωνία και ευθύνη. Όσο μεγαλώνω, τόσο πιο βαθιά μπαίνω σ' αυτή την ιστορία, τόσο αυξάνονται οι πρόβες. Ξέρετε, αυτά τα τραγούδια δεν απαιτούν απλά μια καλή ορχήστρα και μια καλή ερμηνεία, θέλουν περίσκεψη, μελέτη και ωριμότητα στις εκτελέσεις. Μεγαλώνουμε και γινόμαστε αυστηροί κριτές του εαυτού μας. Στον αυθορμητισμό πρέπει να χωρέσει η γνώση και η διαδρομή που έχει διανύσει ο καθένας μας σ' αυτή τη συναρπαστική υπόθεση του τραγουδιού. Έπειτα, αυτά τα τραγούδια απαιτούν ευρύτερη σκέψη και μια βαθιά μουσική και κοινωνική, αν μου επιτρέπετε, νοημοσύνη.
Μετά από μια τόσο μακρά και σημαντική μουσική διαδρομή, τι είναι αυτό που μπορεί να προσφέρει σήμερα καλλιτεχνική ικανοποίηση στον Γιώργο Νταλάρα;
Να τραγουδάω, να παίζω στο στούντιο αλλά πιο πολύ από όλα να βλέπω νέους μουσικούς και τραγουδιστές με αξία να συνεχίζουν αυτή τη συναρπαστική υπόθεση που λέγεται τραγούδι και μου δίνει όλα αυτά τα χρόνια ζωή, ελευθερία, αξιοπρέπεια και χαρά.
Αφιέρωμα στην ποίηση
Το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης (21/3), διοργανώνει ένα αφιέρωμα στον ποιητικό λόγο. Στις 11.30π.μ. θα δοθεί συναυλία με μελοποιημένα τραγούδια για παιδιά από τα έργα «Πετώντας πας στην πόλη...» της Τατιάνας Ζωγράφου και «Μελωδόνια» του Πέτρου Περάκη. Στις 6.00μ.μ. τα ποιήματα των Γ. Ευσταθιάδη, Λ. Ζαφειροπούλου, Ι. Ηλιοπούλου, Θ. Ιωάννου, Χ. Λιοντάκη και Θ. Χατζόπουλου θα «συνομιλήσουν» με τη μουσική των Μπαχ, Σούμπερτ, Βάγκνερ, Σοστακόβιτς κ.ά. ενώ στις 8.30 μ.μ. θα δοθεί συναυλία με τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι τα οποία θα ερμηνεύσουν οι Τάσης Χριστογιαννόπουλος και Σαβίνα Γιαννάτου συνοδευόμενοι στο πιάνο από την Ντόρα Μπακοπούλου.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΚΟΥΚΑ
ankouka@pegasus.gr
Πηγή δημοσίευσης: www.ethnos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου