Είχα πολύ καιρό να μιλήσω τετ α τετ με τον δήμαρχο Γιάννη Μπουτάρη. Για την ακρίβεια, τελευταία φορά ήταν την ώρα της ανακοίνωσης από τον Γιώργο Παπανδρέου των υποψηφίων του ΠΑΣΟΚ στους μεγάλους δήμους. Ήταν μεσημέρι Κυριακής και τον πέτυχα στο Eden της Καλαποθάκη, ένα από τα στέκια του, στημένο στην τηλεόραση. Πήγα δίπλα του, τσιμπούρι, και κατέγραψα τις αντιδράσεις του. Σεπτέμβριος 2010. Έκτοτε, απλώς χαιρετιόμασταν όποτε βρισκόμασταν.
Τον ξαναπέτυχα μεσημεράκι Πέμπτης, ενώ έπινα καφέ στο Piece of Cake, στη Χρυσοστόμου Σμύρνης, παρέα με τον φίλο μου τον Θόδωρο. Ο Θόδωρος είναι στο κέντρο της πόλης σχεδόν εξίσου γνωστός με τον Μπουτάρη, καθώς τυγχάνει ιδιοκτήτης του Berlin, του παλαιότερου ίσως μπαρ της Θεσσαλονίκης. Χαρακτηριστική φιγούρα της Θεσσαλονίκης.
Ο δήμαρχος ήρθε να πιούμε ένα καφέ μαζί. «Άκουσες τι μου είπε ο φίλος σου ο Γκιουλέκας στο δημοτικό συμβούλιο;», μου είπε. «Να μην του μιλάω όπως μιλάω στα μπαρ που συχνάζω». «Ε, τώρα σε μπαρ είμαστε», του είπα, «είναι κι ο Θόδωρος μπροστά, οπότε μίλα όπως θες».
Μιλήσαμε για πολλά και τον αμφισβήτησα σε κάποια θέματα. Απάντησε σε όλα με ύφος «μπαρ». Από τα πλέον ανώδυνα και χαρακτηριστικά που μπορώ να μεταφέρω, είναι η «βλάχικη πουτανιά» που απέδωσε στον εαυτό του γελώντας, μιλώντας για την επίλυση ενός θέματος με διαδικασία fast track. Μη σας ξενίζει ο χαρακτηρισμός: τόσο ο Μπουτάρης όσο κι εγώ είμαστε περήφανοι για τη βλάχικη καταγωγή μας και δε διστάζουμε να την τονίζουμε.
Είπε για το αποτεφρωτήριο που θέλει να ετοιμάσει και τον παραλογισμό ότι τα νεκροταφεία της Θεσσαλονίκης είναι παράνομα, στα σχέδια φαίνονται σαν χωράφια! Για το ότι για να γίνει κτήριο με καμινάδα όπως το αποτεφρωτήριο πρέπει να βρίσκεται στη βιομηχανική περιοχή. Για την αντίδραση του Άνθιμου στην είδηση ότι αποφάσισε την κατασκευή του.
Εκεί που γύρισε το μάτι του ήταν όταν διηγήθηκε την πρωινή του περιπέτεια κατά τη διαδικασία κατάθεσης στεφάνου στο Γ’ Σώμα Στρατού για την επέτειο της λήξης του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. «Εμφανίστηκε η εκπρόσωπος της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας Χριστίνα Κελεσίδου και ξέρεις τι έκανε; Προσφώνησε στους επισήμους και τον Ψωμιάδη!». Ορίστε; Ποιον Ψωμιάδη; Αφού αυτός είναι έκπτωτος. «Αυτό σου λέω. Ήταν εκεί, παρών. Κι η άλλη τον προσφώνησε! Μαζί με τους θεσμικούς, υπουργό, δήμαρχο, μητροπολίτη, βουλευτές, ξέρω ‘γω, προσφώνησε και τον Ψωμιάδη! Απίστευτα πράγματα. Μου είπε ότι είναι φίλος της και της είπα άμα είναι έτσι να παν να τα πουν σε κανένα ουζερί, όχι να τον προσφωνεί. Πώς είναι δυνατόν να είναι έκπτωτος και να κάθεται στις εξέδρες των επισήμων και να τον προσφωνούν κιόλας; Προσβάλλομαι από κάτι τέτοιο!».
Όχι, δεν έχει καθόλου άδικο. Απαράδεκτο πέρα ως πέρα κι ενδεικτικό της ανοχής που δείχνουμε οι δημοσιογράφοι της πόλης σε τέτοιες «γραφικές» και καλά συμπεριφορές που προσβάλλουν την Πολιτεία και την Κοινωνία με κεφαλαία. Αγαπητοί συνάδερφοι, επιτέλους, ας αντιδράσουμε. Ή υπάρχει δικαιοσύνη και κράτος ή δεν υπάρχει. Αν δε θέλουμε να υπάρχει και συμφωνούμε με τη λογική του Ψωμιάδη «αναγνωρίζω τη δικαιοσύνη όπως θέλω εγώ», είναι άλλης τάξης ζήτημα. Αλλά ας μην καλύπτουμε άλλο τη φαυλότητα. Διότι, περί καθαρής φαυλότητας πρόκειται. Ακόμη κι αν δεν αφορούσε την ουσία και τη διαδικασία, αλλά το σύμβολο. Άσε, όμως, που αφορά και την ουσία και τη διαδικασία. Και φυσικά και το σύμβολο.
ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΤΑΧΙΑΟΥ
Πηγή δημοσίευσης: www.protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου