Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2012

Ο χρυσαυγίτης της γειτονιάς...




Καθόταν σε διπλανό τραπέζι σε κάποιο καφέ της Κυψέλης. Δεν έμοιαζε καθόλου με χρυσαυγίτη. Δεν ήταν μπρατσωμένος, ούτε κοντοκουρεμένος. Φορούσε ένα σκούρο πουκάμισο, αλλά δεν ήταν μαύρο. Είχε στο πέτο του σακακιού του μια μεταλλική καρφίτσα με τον μαίανδρο, το λογότυπο της Χρυσής Αυγής.
Ηταν υπερήλικας. Στην όγδοη δεκαετία, όπως είπε ο ίδιος στην παρέα του για να τονίσει τα επιχειρήματά του. «Στα ογδόντα χρόνια που ζω στη γειτονιά, τέτοια κατάσταση δεν έχω ξαναδεί».

Δεν είχε τίποτε περίεργο στο παρουσιαστικό. Ηταν ο συνήθης φτωχοντυμένος συνταξιούχος της Κυψέλης. Το χειρότερο είναι ότι δεν έλεγε και τίποτε περίεργο. Απλώς ανακύκλωνε όλα όσα ακούγονται καθημερινά σε διάφορα πρωινά ραδιοφωνικά σόου, ειδικά του πιο αγριεμένου σταθμού της πόλης. Μιλούσε για τη Μέρκελ και τους Γερμανούς που μας μισούν· για τους «ξένους κεφαλαιούχους» που θέλουν να διώξουν τους κατοίκους από τα νησιά, ώστε να τα αγοράσουν για ένα κομμάτι ψωμί· για το «πολιτικό σύστημα» που ξεπουλάει την Ελλάδα. Σ’ αυτόν τον καμβά πρόσθετε «αλλά ευτυχώς υπάρχει ο Μιχαλολιάκος στη Βουλή». Υστερα από παρότρυνση των ακροατών του «να ανοίξουν επιτέλους γραφεία και στην Κυψέλη», είπε για το κτίριο που ψάχνουν στην κεντρική πλατεία.
Ακουγα μια καθ’ όλα τυπική κουβέντα καφενείου, ή έστω κάποιων τηλεοπτικών εκπομπών, μόνο που κάθε λίγο και λιγάκι έπεφτε το όνομα του κ. Νίκου Μιχαλολιάκου συνοδευόμενο από το επίρρημα «ευτυχώς». Ακόμη και όταν ένας νεαρός μετανάστης πλησίασε την παρέα για να πουλήσει φακούς και κομπολόγια που είχε σε μια μικρή τάβλα κρεμασμένη από τον λαιμό του δεν ακούστηκε κάτι ρατσιστικό. Μόνο ένα ξέπνοο «φύγε από δω» για να συνεχίσει τη ζύμωση: «Παρεμπόριο! Βλέπετε πόσα μαγαζιά είναι κλειστά; Αυτοί τα κλείνουν. Μετά φταίει η Χρυσή Αυγή που τους αναποδογυρίζει τους πάγκους;»
Η εκλογική άνοδος της Χρυσής Αυγής το 2012 ήταν εκρηκτική. Ηταν πιθανότατα η μεγαλύτερη άνοδος υπάρχοντος πολιτικού σχηματισμού: το ποσοστό της, μεταξύ 2009 και 2012, εικοσιτετραπλασιάστηκε. Πολλοί αποδίδουν το φαινόμενο στην κρίση. Η αλήθεια είναι ότι συνετέλεσε. Αλλά αυτή δεν εξηγεί γιατί η μεγάλη άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ (580%) υπολειπόταν αυτής της Χρυσής Αυγής ή (χειρότερα) το ΚΚΕ μείωσε την εκλογική του επιρροή. Στο κάτω κάτω της γραφής οι πολιτικοί σχηματισμοί της Αριστεράς θεωρούνται αυθεντικότεροι εκφραστές των λαϊκών στρωμάτων και ειδικά το ΚΚΕ προέβλεπε την κρίση με συχνότητα μιλενιαριστών.
Είναι προφανές ότι αυτή η άνοδος της Χρυσής Αυγής δεν έγινε σε κοινωνικό και ιδεολογικό κενό. Η συρρίκνωση της επιτυχίας της στην απλοϊκή εξίσωση «οικονομική κρίση = άνοδος του φασισμού» συσκοτίζει το φαινόμενο και φυσικά δεν βοηθά στην αντιμετώπισή του. Μπορεί η κρίση και η ανασφάλεια λειτουργεί ως θρυαλλίδα αυτών των φαινομένων, αλλά δεν είναι η συνολική εξήγηση. Υπήρχαν και υπάρχουν υπόγεια ρεύματα στην ελληνική κοινωνία που αποτυπώθηκαν στις προηγούμενες εκλογές. Υπάρχει ο ρατσισμός, στον οποίο δεν είμαστε άνοσοι, όπως νομίζαμε, η συνωμοσιολογία που θέλει το σύμπαν να απεργάζεται το κακό της χώρας, και υπάρχει η βαθιά άγνοια για τη δημοκρατία και τον φασισμό. Αυτά πρέπει να αντιμετωπίζονται από μια κοινωνία, είτε υπάρχει κρίση είτε όχι.
 Του Πάσχου Μανδραβέλη 
Πηγή δημοσίευσης : www.kathimerini.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου