Δημήτρης Παυλακούδης: ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Ένα "Πορτραίτο" της Άννας Συνοδινού που άφησε από χτες τον πολιτισμό και την Ελλάδα φτωχότερους: " Είμαστε από τους Έλληνες που είχαμε τα προσόντα και ήταν εποχές που υπήρχε μεγάλη μπέσα"

Παρασκευή 8 Ιανουαρίου 2016

ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Ένα "Πορτραίτο" της Άννας Συνοδινού που άφησε από χτες τον πολιτισμό και την Ελλάδα φτωχότερους: " Είμαστε από τους Έλληνες που είχαμε τα προσόντα και ήταν εποχές που υπήρχε μεγάλη μπέσα"

ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Ένα «Πορτραίτο» της Άννας Συνοδινού που άφησε από χτες τον πολιτισμό και την Ελλάδα φτωχότερους» :«Είμαστε από τους Έλληνες που είχαμε τα προσόντα και ήταν εποχές που υπήρχε μεγάλη μπέσα»

Πέθανε σε ηλικία 89 ετών η ηθοποιός Άννα Συνοδινού. Η υγεία της τον τελευταίο καιρό ήταν πολύ κλονισμένη και γι” αυτό νοσηλευόταν σε ιδιωτική κλινική στην Κυψέλη.

Η κηδεία της θα γίνει τη Δευτέρα στις 11 Ιανουαρίου στο Α” Νεκροταφείο Αθηνών.

Η Άννα Συνοδινού ήταν κυρίως γνωστή από το θέατρο, όπου είχε ερμηνεύσει με επιτυχία πολλούς ρόλους σε αρχαίες τραγωδίες.

Οι γνωστότερες ερμηνείες της ήταν στις τραγωδίες «Αντιγόνη», «Ηλέκτρα», «Ανδρομάχη», «Ιφιγένεια» και στην κωμωδία «Λυσιστράτη».

Αρνήθηκε να υποδυθεί τη Μήδεια, καθώς αδυνατούσε να ενσαρκώσει τη μάνα που σκότωνε τα παιδιά της.

Γεννήθηκε στις 21 Νοεμβρίου του 1927 στο Λουτράκι Κορινθίας αλλά είχε καταγωγή από την Αμοργό.

Ήταν το όγδοο παιδί της οικογένειά της.

Αφού αποφοίτησε από το Γυμνάσιο στην Αθήνα, γράφτηκε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου.

Το θεατρικό της ντεμπούτο έγινε το 1948 στο έργο του Εντμόν Ροστάν «Σιρανό ντε Μπερζεράκ», που σκηνοθέτησε για το Εθνικό Θέατρο ο Δημήτρης Ροντήρης.

Η Άννα Συνοδινού ήταν ιδρύτρια του Θεάτρου του Λυκαβηττού που για πολλά χρόνια υπήρξε θιασάρχης. Μάλιστα, έλαβε μέρος σε πολλά φεστιβάλ και από το 2004 δίδαξε αρχαίο δράμα στο Ωδείο Αθηνών.

Ήταν ένα από τα ιδρυτικά μέλη του Θεάτρου του Εθνικού Κήπου (πρsinodinoyώην Βασιλικού Κήπου) που εν τω μεταξύ καταργήθηκε.

Το 1974 εξελέγη βουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία και είχε ενεργή πολιτική δράση έως το 1990.

Σε μια συνέντευξή της είχε δηλώσει

«Με έχει αφήσει ο άνδρας μου, που πέθανε πριν χρόνια. Άφησε ένα πολύ σπουδαίο υλικό για τους επόμενους.

Υποστήριξε ότι σήμερα οι ηθοποιοί δεν ξέρουν την παλιά γλώσσα του θεάτρου. «Στα θέατρα δεν έχει πολλή δουλειά. Όλα περνούν στην τηλεόραση. Έχουν απογοητευτεί οι ηθοποιοί και πάνε να κάνουν άλλα επαγγέλματα. Σήμερα, όλα έχουν γίνει μηχανές», αναφέρει.

Διαμαρτυρήθηκε για την ελληνική γλώσσα λέγοντας: «Δεν καταλαβαίνω γιατί οι προπάτορές μου μιλούσαν έτσι τα ελληνικά και σήμερα δεν ξέρουν να μιλάνε», λέει.

Για την πολιτική δεν ήθελε να σχολιάσει πολλά, άλλωστε και γι’ αυτό αποσύρθηκε «Δεν είμαι ενεργός σε κανένα κόμμα. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο παρά να κοιτάξω να συμμαζέψω τα δικά μου θέματα. Είμαστε από τους Έλληνες που είχαμε τα προσόντα και ήταν εποχές που υπήρχε μεγάλη μπέσα. Τότε, μπορούσε να προχωρήσει ένας άνθρωπος. Μας έπαιρναν σε θέσεις χωρίς να υπάρχουν ανταλλάγματα», συμπληρώνει.

Μάλιστα την περίοδο 1977-81 διετέλεσε υφυπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών και την περίοδο 1987-89, δημοτική σύμβουλος Αθηναίων με τον συνδυασμό «Νέα Εποχή» του Μιλτιάδη Έβερτ.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ- Η ΑΝΝΑ ΣΥΝΟΔΙΝΟΥ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΗΣ ΛΟΓΙΑ: «Πολιτισμός είναι να μην υπάρχουν ζητιάνοι»

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 24/04/2007

Άννα Συνοδινού

«Πολιτισµός είναι να µην υπάρχουν ζητιάνοι»

Έντονη προσωπικότητα, γυναίκα µε ισχυρή θέληση και πείσµα, υπερασπίζεται την 57χρονη πορεία της στο θέατρο και στην πολιτική και εύχεται η Ελλάδα να αποκτήσει ένα «στρατό πολιτισµού»

Συνέντευξη στη Γιώτα Συκκά

Το σπίτι τής οδού Ριζάρη είναι φορτωµένο µε βιβλία, αντίκες, βραβεία, πολύτιµα

Όλα εκεί µέσα είναι ποτισµένα µε ιστορία όπως το γραφείο-αντίκα («Έπιπλα Ψάλτη», αρχεία και κυρίως ιστορία. Την ιστορία της 79χρονης Άννας Συνοδινού και των 57 χρόνων που συµπλήρωσε στο θέατρο αλλά και στην πολιτική. Όλα είναι τακτοποιηµένα, όπως το γραφείο της -ακριβώς δίπλα σ' αυτό του συζύγου της, Γιώργου Μαρινάκη- και η κρεβατοκάµαρα µε τις εικόνες, το µονίµως αναµµένο καντήλι και ένα παλιό τεύχος του «Κ», που είχε στο εξώφυλλό του τον Μάνο Χατζιδάκι, να στέκει µε την τιµή µιας κορνίζας. Μεγάλη Οδός Κουλέ Καπού Κωνσταντινούπολης, αρ. εξαγωγής 695) - δώρο του συζύγου της όταν παντρεύτηκαν το 1956. Ήταν εκείνο το καλοκαίρι της «Αντιγόνης» που την είχε εκτινάξει. Σηµαδιακό για να ευλογηθεί και ο έρωτάς της µε τον Γιώργο Μαρινάκη. Εκείνος δεν είχε επιστρέψει ακόµη από τον πρωινό του περίπατο, όταν άρχισε η κουβέντα µας.

Η συζήτηση, βέβαια, µε την Άννα Συνοδινού µοιάζει µε µονόλογο. Η αδυνατισµένη ασπροµάλλα µε την παιχνιδιάρικη αλογοουρά δεν παραπέµπει καθόλου σε γυναίκα που πλησιάζει τα ογδόντα. Μιλάει γρήγορα για όλους εκείνους µε τους οποίους συνεργάστηκε (Ροντήρης, Κοτοπούλη, Κυβέλη, Παξινού, Μινωτής, Κωτσόπουλος, Σολοµός, Μυράτ, Μουζενίδης, Καλλέργης, την αφρόκρεµα δηλαδή του θεάτρου), στιγµή όµως δεν παινεύεται για τις δικές της ερµηνείες: Αντιγόνη, Ιφιγένεια εν Αυλίδι, Ηλέκτρα, Άλκηστις, Ανδροµάχη, Ελένη, Λυσιστράτη, Εκάβη, Ιοκάστη, Κλυταιµνήστρα… Χρησιµοποιεί ωραία Eλληνικά και λέξεις ξεχασµένες. Μια γιαγιά ήταν η φετινή της επιτυχία. Η «Κοντέσα Βαλέραινα» του Ξενόπουλου που άρχισε να παίζεται τα Σαββατοκύριακα και τελικά έγινε καθηµερινή εργασία αφού τα µαθητικά πούλµαν, από την Αλεξανδρούπολη µέχρι τη Μυτιλήνη και την Κρήτη, συνωστίζονταν στο θέατρο «Κνωσσός» του Λάµπρου Τσάγκα. «Άνοιξε το κασετόφωνο, χρυσό µου, και θα στα πω όλα. Θα ακούγεται βέβαια και ο Γιαννάκης», λέει, καθώς το καναρίνι της συστήνεται µε τον τρόπο του. Μιλάει για τις «Ευµενίδες» στα Aρχαία Eλληνικά που ήθελε να ανεβάσει αλλά απορρίφθηκαν, διαµαρτύρεται για την έξοδο του Θεατρικού Οργανισµού Κύπρου από την Επίδαυρο, κρατάει όµως και αποστάσεις: «Aς δούµε τη δουλειά του κ. Λούκου».

Η φωνή της γλυκαίνει όταν αναφέρεται στη δραµατική σχολή θεάτρου του Ωδείου Αθηνών, όπου διδάσκει αρχαία τραγωδία στους νέους. «Κατηγορούν τα παιδιά ως αναρχικά και τεµπέλικα. Μια χαρά είναι. Ας τα βοηθήσουµε να µάθουν. Όλα πρέπει να τα πουλήσει η Ελλάδα και να αγοράσει δασκάλους. Χρειαζόµαστε ένα στρατό πολιτισµού.» Υπάρχουν σήµερα δάσκαλοι; Όλοι είµαστε εµπειρικοί, εκτός από εκείνους που ήρθαν από το εξωτερικό µε διπλώµατα. Γι' αυτό η Ελλάδα πρέπει να φτιάξει ανώτατες σχολές. Ο κ. Καραµανλής ήδη οραµατίζεται µια Ακαδηµία Τεχνών. Ποιοι είναι όµως οι ειδήµονες που θα αναλάβουν να την στελεχώσουν; Πρέπει να υπάρξει ένας σωστός προγραµµατισµός σπουδών.

Σας κάλεσε ο πρωθυπουργός, ανάµεσα στις άλλες προσωπικότητες της τέχνης που συνάντησε;

Ναι, στην επέτειο των 30 χρόνων της ∆ηµοκρατίας. Με τον κ. Τατούλη γνωριστήκαµε στην Επίδαυρο. Ο κ. Βουλγαράκης δεν είχε αναλάβει ακόµη τότε τα καθήκοντά του στο υπουργείο Πολιτισµού.

Αισθάνεστε αδικηµένη;

Κοίταξε τον τοίχο απέναντί σου. (Είναι γεµάτος από διακρίσεις.) ∆εν θέλω τιµές. Με επιβραβεύει ο κόσµος. Σε µια εποχή που τα περισσότερα θέατρα έκοβαν µόλις 18 εισιτήρια, εµείς µετρούσαµε 350. Και φέτος τα παιδιά αγάπησαν το «Μυστικό της κοντέσας Βαλέραινας». Ήρθαν σχολεία από κάθε γωνιά της χώρας να µας δουν. «Το θέατρο γεµίζει και βάζετε καρέκλες στους διαδρόµους, γιατί δεν το λες Άννα;», µπαίνει και ο Γιώργος Μαρινάκης στη συζήτηση - µόλις επέστρεψε. «Κι έχουµε και φτηνό εισιτήριο. ∆εν πάµε να βγάλουµε χρήµατα», συµπληρώνει εκείνη. Πώς είναι µια τυπική µέρα σας; Τα πρωινά αρχίζουµε τις παραστάσεις στις 10.30. Στη δραµατική σχολή του Ωδείου Αθηνών διδάσκω τρεις ηµέρες την εβδοµάδα, τρεις ώρες κάθε φορά, και είµαι ευχαριστηµένη. Το Ωδείο είναι µόλις 200 µέτρα µακριά από το σπίτι µου. Και οι ώρες που περνάω εκεί είναι για µένα ανανέωση ψυχής. ∆εν έχω χρόνο για τίποτε άλλο. Η οργάνωση στο γραφείο σας και οι φάκελοι για όλα τα θέµατα δίνουν την Κρατάω, ας πούµε, ένα πρακτικό γιατί είναι πολλά τα θέµατα. Η αλήθεια είναι ότι σχέσεις µε κάποιους ανθρώπους που δεν εµπορεύονται το επάγγελµά τους. εντύπωση ότι γράφετε. µας ζητούν παντού, τα παράσηµα πέφτουν βροχή. Κι αυτό το εκλαµβάνω ως επιβεβαίωση µιας κοινωνίας που λαχταρά να έρθει σε πνευµατικές και κοινωνικές

Εκείνη την περίοδο υποστηρίξατε ανθρώπους της Aριστεράς αν και δεν είχατε κοινές πεποιθήσεις. Την καλημέρα που λες στους ανθρώπους γύρω σου δεν τη διαπραγµατεύεσαι ανάλογα µε το κόµµα τους. Εµένα µε υποστήριξαν άνθρωποι του ΠΑΣΟΚ περισσότερο απ΄ότι της ΝΔ. Με τον Ευάγγελο Βενιζέλο για παράδειγμα είχα μια πολύ καλή συνεργασία.

Βοηθήσαμε τους ανθρώπους της Aριστεράς γιατί αυτοί κυνηγήθηκαν περισσότερο στη δικτατορία. Ζήσαµε πολλά σε µια εποχή ταγµένη για ηρωισµούς», σχολιάζει ο σύζυγός της Γιώργος Μαρινάκης.

Σήμερα ποιοι είναι οι ήρωες;

Είµαστε σε µια µεταβατική περίοδο.Καμια εποχή δεν έμεινε γυμνή από ήρωες. Νέοι ήρωες θα δηµιουργηθούν αναγκαστικά. Ξέρετε τι έχει σηµασία σήµερα; Να βλέπουν οι νέοι πόσο σημαντικό είναι να κρατάνε το λόγο της τιμής τους για να υπάρχουν προοπτικές .

Όταν βλέπω ηλικιωµένους ανθρώπους παρατηµένους στη µοίρα τους, πιάνεται η ψυχή µου. Αν έβλεπα τον πατέρα και τη µάνα µου έτσι, κάποιον υπουργό θα μου ρχόταν να σκοτώσω.Εγώ μπήκα στην πολιτική γιατί ήθελα αυτά ν’αλλάξω

Αυτό είναι μόνο ένα μικρό πορτραίτο της Άννας Συνοδινού, που έφυγε χτες από κοντά μας. Μια μοναδική ηθοποιός,μια δυναμική γυναίκα, μια αγωνίστρια που όπως έλεγε σκέπτονταν πολιτικά κάθε στιγμή. Ασχέτως αν θα διαφωνούσα μαζί της σε πολιτικό επίπεδο είναι δεδομένο πως ήταν ένα μια από τις σπουδαιότερες «φωνές» του πνεύματος της εποχής μας. Όπως διάβασα χτες η απώλεια της σηματοδοτεί μια απώλεια για το αρχαίο δράμα, που μεγαλώνει το δράμα των καιρών μας. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που την σκεπάζει.