Όταν οι άντρες χωρίζουν!

ΤΟΥ ΑΣΤΕΡΙΟΥ ΑΣΤΕΡΙΟΥ

«Δε με κάνεις ευτυχισμένο. Δεν ήσουν εκεί στα απλά, στα καθημερινά.

Δε σε ήθελα για να με κάνεις ευτυχισμένο στη δουλειά μου, μα στο σπίτι μου. Γυρνούσα κουρασμένος μα συνάμα πλήρης από δημιουργικότητα. Ήθελα να σου μιλήσω για τη δουλειά μου, να γίνεις κοινωνός της ψυχής μου κι εσύ με γείωνες. Θεωρούσες πιο σημαντικό να μου πεις για τα προσωπικά των φίλων σου. Για τις διακοπές τους, για τις λεπτομέρειες των σχέσεων τους και για τα κέρατα τους. Ακατάπαυστα μιλούσες και τους έκρινες. Έπρεπε να σε ακούω με τις ώρες να επαναλαμβάνεις τα ίδια και τα ίδια κι όταν σου ‘λεγα πως δεν μ’ ενδιαφέρουν με κατηγορούσες για αδιαφορία. 

Μιλούσες κι εγώ στο μυαλό μου έκανα σχέδια για την επόμενη μέρα. Απαιτούσες ισότητα και αγνοούσες τα βασικά. Δεν είχα ποτέ ανάγκη να μου σιδερώσεις τα πουκάμισα. Είχα ανάγκη το πρωί που θα σηκωθώ να μου χαμογελάσεις και να μου πεις «μ’ αυτό το πουκάμισο θα είσαι πιο ωραίος και στο πάτησα γιατί δεν θέλω να πας στη δουλειά τσαλακωμένος». Δεν έχω ανάγκη να μου μαγειρέψεις. Ήθελα να νιώσω ότι σ’ ένοιαζε να φάω κάτι υγιεινό. 

Μη με διακόπτεις! Τώρα μιλάω εγώ. 

Ήθελα να βγούμε στη βροχή και συ κοιτούσες το μαλλί σου, ήθελα να κυλιστούμε στο χώμα και σένα σ’ ένοιαζε η σκόνη. Μου μιλούσες για γάμους και νυφικά, πως ξέρεις τι ακριβώς θα βάλεις στη δεξίωση και με ποια κορδέλα θα τυλίξεις τις μπομπονιέρες. Βλέπεις μόνο την εικόνα και ποτέ την ουσία. Ο γάμος δεν είναι η δεξίωση αλλά η αρχή μιας ζωής. Σχεδίασες την Κυριακή κι έχασες τη Δευτέρα. 

Βαρέθηκα ν’ ακούω τις θεωρίες σου πως στις γυναίκες φέρονται σαν σε πριγκίπισσες. Οι σχέσεις είναι αμφίδρομες αγάπη μου. Αν επιλέξεις το ρόλο της πριγκίπισσας, τότε θα επιλέξεις να κλειστείς και στο κάστρο. Να μην έχεις λόγο. Να μην έχεις επιλογές. Θα αποδέχεσαι ότι υπάρχει βασιλιάς που θα σε διατάζει και θα τρέχεις. Μα εγώ δεν θέλω πριγκίπισσα. Θέλω σύντροφο στη ζωή, στις τρέλες και στις καύλες. 

Σε ήθελα εδώ να μ’ αγγίζεις και να μου χαμογελάς. Ήθελα ρομαντισμό και προσοχή. Αυθορμητισμό. Ήθελα γλυκιές και σφιχτές αγκαλιές χωρίς λόγο, να μου ζεσταίνουν το βράδυ. Μα εσύ ως συνήθως έφτιαχνες το μαλλί σου. Μην ακούς τις φίλες σου. Με καλό και συχνό σεξ κρατάς κάποιον που απλώς κουβαλάει τον φαλλό του, όχι έναν άντρα. 

Θέλω η ζεστασιά του κορμιού σου να πηγάζει από τη ψυχή σου και να διαχέεται η φλόγα από τα μάτια σου. Να με γραπώνεις και να μου λες πως μ΄ αγαπάς όταν δεν σου κάνω τα χατίρια. Θέλω τα νάζια σου και τα χάδια σου. Δε θα σου μιλήσω για τη παρανοϊκή ζήλεια σου. Το καταλαβαίνεις και μόνη σου πως η ζήλεια δεν είναι αγάπη, αλλά ανασφάλεια. Δε μένω δίπλα σου αν ελέγχεις την κάθε κίνηση μου, η καχυποψία σου σ’ όλα, απλά μας δηλητηρίαζε αργά και βασανιστικά. 

Δε θα ορίσω την ευτυχία. Η ευτυχία δεν μπαίνει σε καλούπια. Θα ζήσω τη στιγμή. Αντίο».

ΠΗΓΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: http://asteriosalvanos.blogspot.gr/2014/12/blog-post_15.html