ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΠΟΛΗ: " Στα σχολεία της δυτικής εισόδου της πόλης! "

Τους τελευταίους δυο μήνες στο πλαίσιο της δράσης West Side Story της parallaxi και της δράσης μας Η Θεσσαλονίκη Αλλιώς, εργαστήκαμε στα σχολεία της δυτικής εισόδου της πόλης. Ήταν η πέμπτη δράση στα δυτικά της πόλης μετά το Δεντροπόταμο και την Ξηροκρήνη. Στόχος της δράσης στα σχολεία είναι η βελτίωση της ποιότητας του καθημερινού χώρου των παιδιών της γειτονιάς (αυλή σχολείου, δημόσιος χώρος της γειτονιάς) καθώς και η ευαισθητοποίηση των παιδιών και κατ’ επέκταση όλων των κατοίκων της περιοχής για ένα πιο οικείο, φιλικό και ασφαλή δημόσιο χώρο στην περιοχή.

Για την διεξαγωγή της δράσης επιλέχθηκαν τα παρακάτω σχολεία εξαιτίας της γεωγραφικής τους θέσης τους στην εν λόγω γειτονιά:

95ο νηπιαγωγείο

«Κάνω φίλο μου ένα λουλούδι»

Σκοπός του προγράμματος στο νηπιαγωγείο είναι να  εμπνεύσει μια συμπεριφορά ευθύνης απέναντι σε ένα καθήκον που αναλαμβάνουν, να δημιουργήσει μία σχέση αγάπης για το καθημερινό τους προσωπικό χώρο και κατ’ επέκταση να αντιληφθούν  τα παιδιά την έννοια της προσωπικής τους ευθύνης για την φροντίδα του περιβάλλοντός που καθημερινά μοιράζονται με άλλους.

Στην προκειμένη περίπτωση ο σκοπός αυτός υλοποιείται με την δημιουργία μιας ιδιότυπης φιλίας- κάνω φίλο μου ένα λουλούδι - . Μαθαίνω να αγαπώ και να φροντίζω το λουλούδι μου  αλλά και να σέβομαι τα λουλούδια των άλλων , που είναι και οι φίλοι των συμμαθητών μου.

[«Κάθε λουλούδι είναι φίλος κάποιου, κι εγώ πρέπει να το σεβαστώ»]

Στα πλαίσια της συγκεκριμένης δράσης τα παιδιά του νηπιαγωγείου φυτεύουν και υιοθετούν ένα λουλούδι στον προαύλιο χώρο του σχολείου. Τα παιδιά έχουν ονομάσει τα λουλούδια τους και μια νέα σχέση φιλίας ξεκινά.

Η εμπειρία τους καταγράφεται μέσα από δικές τους ζωγραφιές με τα παρακάτω θέματα:
-Το λουλούδι μου και εγώ
-Το λουλούδι μου και το νερό
-Το λουλούδι μου και ο ήλιος
- οι συμμαθητές μου και οι φίλοι τους – τα λουλούδια.
που θα αποτελέσουν και το λεύκωμα της αλλιώτικης αυτής καινούργιας τους φιλίας με ένα λουλούδι.

64ο δημοτικό: 1η – 2α δημοτικού

«Φαντάζομαι την αυλή του σχολείου μου αλλιώς»

Σκοπός του προγράμματος για την πρώτη και δευτέρα δημοτικού είναι οι μαθητές να αντιληφθούν πως η αυλή του σχολείου είναι ένας χώρος δικός τους, φτιαγμένος για να εμπνέει την δημιουργία, το παιχνίδι και την ομαδικότητα.

Ο σκοπός αυτός υλοποιείται με μία σειρά εργαστηρίων και βιωματικών  παιχνιδιών μέσα από τα οποία δόθηκε η ευκαιρία στους μαθητές να μοιραστούν μαζί μας τις ιδέες τους αλλά και τα παράπονά τους για την αυλή του σχολείου τους.

Το βασικότερο παράπονο των παιδιών ήταν η έλλειψη εξοπλισμού για δραστηριότητες στην αυλή αλλά και η γενικότερη άχρωμη και βαρετή εικόνα της. Η ιδέα που επιλέχθηκε για να ζωγραφιστεί από τα ίδια τα παιδιά ήταν να σχεδιαστεί ένα μεγάλο φιδάκι στην αυλή του σχολείου. Το »φιδάκι» θα αποτελέσει κίνητρο για μία σειρά νέων παιχνιδιών – δραστηριοτήτων στην αυλή και παράλληλα θα προσθέσει χρώμα και σημασία σε ένα παραμελημένο τμήμα της αυλής καθώς είναι ένα έργο των παιδιών που μόνοι τους σκέφτηκαν , ζωγράφισαν και παίζουν με αυτό.

64ο δημοτικό: 3η – 4η  δημοτικού

«Φαντάζομαι την γειτονιά του σχολείου μου αλλιώς»

Σκοπός του προγράμματος για την Τρίτη και Τετάρτη δημοτικού είναι οι μαθητές να αντιληφθούν πως ο δημόσιος χώρος ανήκει σε όλους συνεπώς κάθε χρήστης του θα πρέπει να σέβεται αλλά και να απαιτεί ο χώρος αυτός να εξυπηρετεί τις ανάγκες όλων.

Μέσα από μια σειρά εργαστηρίων και βιωματικών παιχνιδιών εντός της τάξης αλλά και στον δημόσιο χώρο της γειτονιάς του σχολείου, τα παιδιά μοιράστηκαν μαζί μας τα παράπονα, τις ανησυχίες τους αλλά και τις ευφάνταστες ιδέες τους για την αντιμετώπιση της καταπάτησης του δημόσιου χώρου και στην προκειμένη περίπτωση, πιο συγκεκριμένα,  την κατάληψη των πεζοδρομίων από σταθμευμένα αυτοκίνητα.

Ο σκοπός του προγράμματος υλοποιείται μέσα από την υιοθέτηση τμημάτων πεζοδρομίου στον γύρω χώρο του σχολείου και μίας διάβασης πεζών.  Τα παιδιά υιοθετούν ένα πλακάκι πεζοδρομίου, ζωγραφίζουν ένα σύμβολο – την προσωπική τους σφραγίδα και γράφουν ένα δικό τους σύνθημα που θα αποτρέψει τους οδηγούς της περιοχής να καταπατήσουν το υιοθετημένο πλακάκι και κατ’ επέκταση να σεβαστούν τον ρόλο του πεζοδρομίου που είναι να εξυπηρετεί τους πεζούς! 

30ο γυμνάσιο β γυμνασίου + 64ο δημοτικό 5η-6η δημοτικού

«Φαντάζομαι ένα πάρκο στην γειτονιά του σχολείου μου»

Σκοπός του προγράμματος για την Δευτέρα γυμνασίου, Πέμπτη και έκτη δημοτικού είναι η δημιουργία ενός χώρου για τα παιδιά της γειτονιάς και εκτός σχολείου. Ένα ευχάριστο περιβάλλον με ελεύθερη πρόσβαση οποιαδήποτε μέρα και ώρα – ένα πάρκο γειτονιάς.

Αρχικά ζητήσαμε από τα παιδιά να μας μιλήσουν για τα πλεονεκτήματα, τα μειονεκτήματα και όλα όσα θα άλλαζαν στη γειτονιά του σχολείου εάν είχαν τη δυνατότητα. Έπειτα περπατήσαμε στην περιοχή και χαρτογραφήσαμε τα σημεία ενδιαφέροντος με ζωγραφιές, κείμενα και φωτογραφίες. Τέλος, συμφωνήσαμε ότι η έλλειψη πρασίνου είναι το μεγαλύτερο ζήτημα της γειτονιάς. Διαλέξαμε για αυτόν τον λόγο τη νησίδα που βρίσκεται στην μπροστινή πλευρά του σχολείου για να δημιουργήσουμε ένα πράσινο κομμάτι στο οποίο τα παιδιά θα μπορούν να μαζεύονται πριν και μετά τα μαθήματα τους. Τώρα είμαστε στη διαδικασία του σχεδιασμού, στα πλαίσια της οποίας τα παιδιά δημιουργούν μακέτες για την πράσινη νησίδα που ευελπιστούμε ότι θα δημιουργήσουμε τις επόμενες εβδομάδες σε συνεργασία με την αντιδημαρχία Πρασίνου του Δήμου.

Η δράση μας στα σχολεία της περιοχής ευελπιστούμε να συνεχιστεί και την επόμενη χρονιά με εκπαιδευτικά προγράμματα που σχεδιάζουμε ήδη, εδραιώνοντας έτσι ακόμα περισσότερο μια σχέση που ξεκίνησε με την πιο υποβαθμισμένη γειτονιά του δήμου Θεσσαλονίκης, πιστεύοντας πως συμβάλουμε από τη δική μας σκοπιά στην άρση της απομόνωσης και της περιθωριοποίησης της.

Υπεύθυνες για το πρόγραμμα είναι η Ελένη Σβυριάδη και η Μαρία Σιτσόγλου.

ΠΗΓΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ:  http://www.parallaximag.gr/parallax-view/sta-sholeia-tis-dytikis-eisodoy#sthash.3PKVyX4W.dpuf