Δύο κορυφαίοι ερμηνευτές, ο Γιώργος Νταλάρας και η Γλυκερία θα χρωματίσουν με τη φωνή τους το αφιέρωμα στον συνθέτη Απόστολο Καλδάρα, που θα «φιλοξενηθεί» την Τρίτη 9 Ιουλίου στις 21.30 στο Θερινό Δημοτικό Θέατρο Βόλου «Μελίνα Μερκούρη».
Το αφιέρωμα περιλαμβάνει τα έργα «Μικρά Ασία» σε στίχους Πυθαγόρα και «Βυζαντινός Εσπερινός» σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου, καθώς και μια επιλογή απ’ τα αθάνατα, λαϊκά τραγούδια του συνθέτη.
Μιλώντας στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ η αγαπημένη ερμηνεύτρια, υπογραμμίζει ότι «τα τραγούδια είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας» και «αποκτούν κοινωνική διάσταση μέσω του ερμηνευτή».
Σχολιάζοντας την σημερινή πραγματικότητα, καθιστά σαφές ότι για να ξεφύγουμε από την κρίση πρέπει να διώξουμε το φόβο, να αγαπάμε εαυτούς και αλλήλους, χωρίς διακρίσεις και αντιπαραθέσεις. Φύσει αισιόδοξη, η Γλυκερία υπογραμμίζει ότι μόνο το φως μπορεί να διώξει το σκοτάδι, τονίζοντας παράλληλα ότι εμείς οι ίδιοι μπορούμε να συμβάλουμε στην εξεύρεση λύσης στον γρίφο της κρίσης.
Αναφερόμενη στη συνεργασία της με τον Γιώργο Νταλάρα, η χαρισματική ερμηνεύτρια επισημαίνει ότι: «είναι κοινός δρόμος η αγάπη μας για το λαϊκό τραγούδι», ενώ προσθέτει ότι ο κόσμος αποζητάει τις συνεργασίες που διαπνέονται από θετική ενέργεια, άποψη και διάθεση προσφοράς εύηχων ηχοχρωμάτων.
-Στα έργα των Ελλήνων συνθετών και στην προκειμένη περίπτωση, στο έργο του Απόστολου Καλδάρα, ακουμπάει η ιστορία της νεώτερης Ελλάδας;
Αυτό είναι σίγουρο, γιατί αν πούμε ότι το τραγούδι είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας μας, κι ότι οι δημιουργοί ανασαίνουν την εποχή τους, καταγράφοντας τα ερεθίσματά τους, με γνώση της ιστορίας, κι αν πούμε ότι η Μικρά Ασία ήταν μια βουτιά στο παρελθόν της νεότερης Ελληνικής ιστορίας, είναι βέβαιο ότι οι συνθέτες αφουγκράζονται την εποχή τους και την αποδίδουν μέσα από τα τραγούδια τους. Όλα τα υπόλοιπα είναι θέμα έμπνευσης και ιδέας. Τα ωραία πράγματα δε συμβαίνουν κάθε μέρα. Ήταν κάτι το μοναδικό, για παράδειγμα, το έργο του Απόστολου Καλδάρα και του Πυθαγόρα, που εμπνεύστηκαν και έγραψαν την «Μικρά Ασία».
-Τα τραγούδια αποκτούν κοινωνική αποστολή μέσα από την φωνή του ερμηνευτή;
Θα έλεγα ότι αποκτά κοινωνική διάσταση το σύνολο του δημιουργήματος, μαζί με τον ερμηνευτή. Είναι η πρόθεση των δημιουργών γενικότερα, μαζί με τον ερμηνευτή πάντα, και βεβαίως η αντίληψη του κόσμου τη δεδομένη στιγμή, γιατί παίζει ρόλο πως ζούμε, τι αναπνέουμε, τι εισπράττουμε, τι εικόνες έχουμε, πως διαμορφώνεται η αισθητική μας.
-Ποιος είναι ο λόγος που επιλέξατε τα συγκεκριμένα τραγούδια τη δεδομένη στιγμή; Ίσως επειδή λένε αλήθειες, μας θυμίζουν την ιστορία μας, τα λάθη μας, τα αιτήματα που δεν έχουν δικαιωθεί;
Οι καλλιτέχνες τα αισθάνονται πάντα όλα αυτά, το τι πρέπει να δώσουν στον κόσμο, επειδή έχουν μια υπερευαισθησία. Ας μην ξεχνάμε ότι πέρυσι ήταν ένα επετειακό έτος. Είχα κάνει μια περιοδεία πέρσι το καλοκαίρι με το «Σμυρνέϊκο μινόρε», με αναφορά στα τραγούδια της Μικράς Ασίας και της Πόλης, με την ζοφερή επέτειο από την συμπλήρωση 90 χρόνων από την Μικρασιατική καταστροφή. Η Μικρά Ασία ακουμπάει σε αυτή την εποχή και επετειακά, αλλά συνδέεται και με όσα προαναφέρατε. Από την άλλη πλευρά βέβαια, οι καλλιτέχνες αντιλαμβάνονται τι έχει ανάγκη ο κόσμος κι όταν ο ίδιος ο καλλιτέχνης αυτό που πραγματικά αγαπάει, το δίνει στον κόσμο με μια πολύ ωραία πρόθεση προσφοράς, νομίζω ότι έχει απήχηση.
-Το έργο του Καλδάρα αποτυπώνει, άραγε και τη σημερινή γκρίζα εποχή;
Αν υπολογίσουμε ότι τα προβλήματα του κόσμου, του λαού, είναι πάντα σχεδόν τα ίδια, με τις διαφοροποιήσεις της κάθε εποχής, δηλαδή το να έχει κανείς δουλειά, αφθονία, το να έχει επάρκεια τροφής, στέγη για να μείνει, παιδεία κ.λ.π., από αυτή την άποψη, ανταποκρίνονται στο σήμερα κι ο κόσμος τα αποζητάει. Κι ας μην ξεχνάμε ότι αυτά τα τραγούδια είναι δεμένα με τη βαθειά ψυχοσύνθεση του κόσμου. Δεν είναι κάτι επιφανειακό. Έχει περάσει μέσα στα κύτταρα τους, στο DNA τους, συμπορεύονται με την εξέλιξη του ανθρώπου. Τα κουβαλάει πάντα μέσα του και σε μια εποχή που υπάρχουν δυσκολίες, τα ανασύρει από την μνήμη του, σαν στήριξη, παρηγοριά, σαν ένα βοήθημα.
-Πως αντιμετωπίζει ο κόσμος τη συνεργασία σας με τον Γιώργο Νταλάρα; Τι μηνύματα εισπράττετε;
Ο κόσμος αντιμετωπίζει με πολύ αγάπη την συνεργασία μας. Στην πλειοψηφία του κόσμου πραγματικά αρέσει αυτό για πολλούς λόγους, είτε για τον τρόπο ερμηνείας, είτε για τις επιλογές που δεν είναι όλες ίδιες. Ένας κοινός δρόμος είναι η αγάπη μας για το λαϊκό τραγούδι κι από την αρχή όταν ξεκίνησα σ’ αυτό το χώρο, με επέλεξε ο Γιώργος μεταξύ πολλών νέων τραγουδιστριών να είμαι κοντά του και εγώ του χρωστάω πολλά, γιατί μου έδειξε ένα δρόμο πολύ ωραίο για το ελληνικό τραγούδι. Για πάρα πολλούς λόγους αρέσει στον κόσμο να συνεργαζόμαστε.
-Με ποια συναισθήματα έρχεστε στο Βόλο την Τρίτη 9 Ιουλίου;
Με τα συναισθήματα που πάμε παντού. Τα συναισθήματα είναι αγάπη γι’ αυτό που κάνουμε, για το τραγούδι κυρίως κι όταν ξεκινάς με αυτή την αφετηρία, δεν έχεις παρά να μεταδώσεις αυτά τα συναισθήματα στον κόσμο, όταν ο ίδιος αγαπάς αυτό που κάνεις και αγαπάς τα τραγούδια που επιλέγεις να τραγουδάς. Παράλληλα το καλοκαίρι μας δίνεται η ευκαιρία να ταξιδέψουμε έξω από την πολύβουη και πολυπρόσωπη Αθήνα, να εμφανιστούμε σε ένα πιο μεγάλο χώρο και να έρθει μαζικά ο κόσμος. Είναι πολύ ωραίο ο κόσμος που και που να συγκεντρώνεται, να αναπνέει την ωραία ενέργεια που αποπνέουν οι καλλιτέχνες και οι ίδιοι που έρχονται με μια ωραία πρόθεση, να ακούσουν ένα ωραίο πρόγραμμα, να ακούσουν ωραία τραγούδια.
-Ποια είναι η άποψή σας για το Βόλο, την αύρα της πόλης, τους ανθρώπους και τον πολιτισμό της;
Για μένα είναι μια πόλη με την οποία βρίσκομαι κοντά συναισθηματικά, γιατί την αγαπώ, γιατί έχει πολλούς πρόσφυγες και απογόνους προσφύγων. Είμαι πολύ κοντά με το Μικρασιάτικο στοιχείο και το έχω αποδείξει μέσα από τις επιλογές μου στο τραγούδι. Το έχω αναπαραγάγει, το έχω ξαναπεί όταν μου δίνεται η ευκαιρία και θεωρώ ότι ένας λόγος πολύ σημαντικός είναι αυτός, ότι είμαι πολύ κοντά με αυτούς τους ανθρώπους, όπως είμαι πολύ κοντά και με όλο το προσφυγικό στοιχείο, όπου κι αν υπάρχει στην Ελλάδα. Επίσης ο Βόλος είναι μια πόλη που περιτριγυρίζεται κατά τα δύο τρίτα από θάλασσα κι οι θαλασσινοί άνθρωποι έχουν μια άλλη ανοιχτοσύνη. Μετά ας μην ξεχνάμε και τα μεζεδάκια και τα ουζάκια που θα πιούμε, γιατί κι αυτά είναι μέσα στη ζωή και τα αγαπάμε.
-Τα τραγούδια δείχνουν, άραγε, ότι είναι μια διαχρονική ταλαιπωρία η ζωή των Ελλήνων;
Νομίζω ότι έτσι είναι για όλο τον κόσμο, γιατί οι ταραχές δεν σταματούν ποτέ. Καιρό τώρα ασχολούμαι με αυτά, γιατί με ενδιαφέρει να δω γιατί υπάρχει δυστυχία, γιατί οι άνθρωποι είναι δυστυχισμένοι, γιατί δεν μπορούν να είναι τον πιο πολύ καιρό ευτυχισμένοι, γιατί είμαστε πλασμένοι για να είμαστε ευτυχισμένοι. Γυρνάμε το βλέμμα μας γύρω μας και βλέπουμε την δημιουργία κι είναι κάτι θαυμαστό. Είναι ένα θαύμα αυτό που έχουμε γύρω μας κι εμείς ζούμε μέσα στην μιζέρια. Για ποιο λόγο γίνεται αυτό; Κάνουμε κακές επιλογές. Εμείς οι ίδιοι επιλέγουμε αυτούς που θα καθορίζουν τις τύχες μας, αυτούς που θα αγοράζουν τα προϊόντα για μας, αυτούς που θα συναλλάσσονται με άλλες χώρες. Κατά την γνώμη μου δεν θα έπρεπε στην εποχή μας, που τόσο έχει προοδεύσει ο άνθρωπος, η επιστήμη, σε όλα τα επίπεδα, να ζούμε ξεχωριστά, να έχουμε μίση, διακρίσεις. Θα έπρεπε να είμαστε όλοι αγαπημένοι. Είμαστε όντα πλασμένα και βγαλμένα από μια κεντρική πηγή, είμαστε κομμάτια μιας και μοναδικής δημιουργίας και θα έπρεπε να ζούμε μέσα στην ευτυχία και στην χαρά. Δεν το ’χουμε καταφέρει μέχρι τώρα, αλλά αυτός είναι ο δρόμος μας πιστεύω και θα το καταφέρουμε σιγά-σιγά. Απλά πρέπει να περάσουμε από διάφορα.
-Που βρίσκεται κατά την άποψή σας, η λύση στον γρίφο της κρίσης;
Δεν είμαι πολιτικός. Αν μπορούσα να δώσω λύση, θα γινόμουνα πολιτικός και νομίζω ότι αυτό λείπει από τους πολιτικούς και δε δίνουν τη λύση. Μάλλον δεν αγαπούν τόσο πολύ τον εαυτό τους, άρα δεν αγαπούν τόσο πολύ και τους ανθρώπους. Άρα δεν πράττουν το σωστό για τους ανθρώπους, γιατί και η πολιτική είναι μια εργασία που επιλέγει κάποιος να κάνει επ’ αμοιβή, αλλά με πολύ μεγάλη ευθύνη γιατί σέρνει ένα άρμα με εκατομμύρια ανθρώπους. Αλλά κι εμείς με την σειρά μας έχουμε ευθύνη διότι κάνουμε τις επιλογές που κάνουμε. Φοβόμαστε, πρέπει να διώξουμε το φόβο. Αυτό είναι ένα κομμάτι της λύσης, να φύγει ο φόβος από πάνω μας. Οτιδήποτε αισθάνεται ο καθένας, όταν το ένστικτό του λέει να κάνει κάτι, πρέπει να το κάνει, χωρίς να φοβάται αν θα διορίσει το παιδί του το τάδε κόμμα. Πρέπει να μην σκεφτόμαστε με αυτό τον τρόπο για να αλλάξουν τα πράγματα. Να βοηθήσουμε κι εμείς στη λύση και από κει και πέρα είπαμε ότι ευθύνη έχουν οι πολιτικοί ν’ αγαπήσουν εαυτούς κι εμάς, που τους δώσαμε την άδεια να συναλλάσσονται για μας.
-Ποιο από τα τραγούδια του Απόστολου Καλδάρα που ερμηνεύετε, αποτυπώνει πιο δυνατά, όσα βιώνουμε και μας προβληματίζουν;
Είναι το «Κάπου χαράζει» που μου αρέσει πάρα πολύ. Το τραγούδι λέει σε ένα σημείο: «δε μπορεί ο καπνός να σου κρύψει το φως». Πρέπει να δούμε το φως, γιατί το φως υπάρχει. Πρέπει ν’ ανοίξουμε το παράθυρο στο φως, να φύγει η νύχτα, γιατί μόλις ανοίξουμε το παράθυρο και μπει το φως, η νύχτα τελειώνει, γιατί το φως είναι πιο δυνατό απ’ το σκοτάδι.
Πηγή δημοσίευσης: Ταχυδρόμος, Πανθεσσαλική Εφημερίδα
http://www.taxydromos.gr/article.php?id=83251&cat=6
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου