Το MALL στο Θέατρο ΑΝΕΤΟΝ! ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ με τη συγγραφέα ΣΤΕΛΛΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ και τη σκηνοθέτη ΣΤΕΦΑΝΙΑ ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ!

ΤΗΣ  ΜΑΡΘΑΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ  και του ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΥΛΑΚΟΥΔΗ

"τι θα συνέβαινε αν εγκαταλείπαμε τις επιλογές που μας προσφέρουν ασφάλεια και σταθερότητα και παίρναμε το ρίσκο να κυνηγήσουμε την ελευθερία των ονείρων μας"

  

Το “Mall” από  τη θεατρική ομάδα Casuali, μια εξαιρετικά πρωτότυπη κι ενδιαφέρουσα παράσταση  που πρωτοανέβηκε πριν λιγους μήνες  στο Θέατρο  ΑΥΛΑΙΑ και στη συνέχεια  παρουσιάστηκε εκ νέου  στο Δημοτικό Θέατρο Καλαμαριάς  ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ, συνεχίζει ακάθεκτο  το δρόμο του στις θεατρικές σκηνές της πόλης μας. Το προσεχές τριήμερο  22-23-24 Απριλίου, Παρασκευή,Σάββατο και Κυριακή  το έργο  της συγγραφέα Στέλλας Παπαδημητρίου σε σκηνοθεσία  Στεφανίας Παπαμιχαήλ ανεβαίνει εκ νέου   αυτή τη φορά  στο Θέατρο Άνετον, στο πλαίσιο της διοργάνωσης του Δήμου Θεσσαλονίκης «Ανοιχτή Σκηνή – Θεατρικές Φωνές της Πόλης».

Το θέμα και η πλοκή του έργου μας κέντρισαν την προσοχή από την πρώτη στιγμή. Ένας πόλεμος που έχει μόλις τελειώσει.Οι νικητές βρίσκονται εγκλωβισμένοι ή καλύτερα  καλά προστατευμένοι- θα λέγαμε μεταφορικώς σύγχρονοι «ελεύθεροι πολιορκημένοι»  σ’ ένα υπερσύγχρονο  εμπορικό κέντρο.

Υπάρχει παράθυρο προς την ελευθερία; Θα καταφέρει κάποιος να βρει την έξοδο; Σχέσεις, χαρακτήρες και ξεχωριστά συναισθήματα  αποτυπώσεις  επι σκηνής . Ανθρώπινες  εικόνες  σε ποικίλες διαστάσεις .  Αντοχές  που δοκιμάζονται και άλλοτε ισορροπούν άλλοτε όχι.  Μέχρι  που κάποια στιγμή έρχεται κάτι και τις διαταράσσει.Φαινομενικά τόσο μακριά μας μα και ίσως τόσο κοντα. ΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟ: Το «MALL» είναι μια παράσταση που ΑΞΙΖΕΙ να δεις...

Εν όψει λοιπόν των παραστάσεων  των προσεχών ημερών, συναντήσαμε  δυο από τους βασικούς  συντελεστές της παράστασης, τη συγγραφέα  ΣΤΕΛΛΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ και τη σκηνοθέτη ΣΤΕΦΑΝΙΑ ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ, συζητήσαμε μαζί τους  για την παράσταση και όχι μόνο  και σήμερα σας παρουσιάζουμε μια ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ τους ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ  που φιλοξενούμε:

1.      Εάν δεν κάνω λάθος, οι περισσότερες σχέσεις στο έργο είναι δυαδικές. Είναι παντοτε ένα «εγώ» απέναντι σε ένα «εσύ». Γιατί ο κόσμος του Mall έχει αυτή την όψη;

ΣΤ.ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ: Αυτό συμβαίνει γιατί κάθε κοινωνία συντηρητική αποφεύγει τις αποχρώσεις. Ο δυαδικός τρόπος σκέψης είναι σύμπτωμα βαθύτατου συντηρητισμού. Ο κόσμος του Mall είναι κατεξοχήν διλημματικός. Το πρόβλημα των προσώπων βρίσκεται ακριβώς στην αδυναμία τους να σκεφτούν πέρα από τη λογική του «είτε, είτε». Νομίζουν πως η απάντηση πρέπει να δοθεί ανάμεσα σε δύο επιλογές. Είναι εγκλωβισμένοι γιατί κανείς δεν σκέφτεται το ενδεχόμενο ότι θα μπορούσε πιθανά να επαναδιατυπώσει ένα ερώτημα. Ή να δώσει μια τρίτη απάντηση. Γι αυτό και στο τέλος δεν μπορεί να υπάρξει διέξοδος για τα συγκεκριμένα πρόσωπα.

2.      Οι ήρωες του έργου κατευθύνονται από  μια ανάγκη τους βαθύτατα ανθρώπινη, όμως σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις, συμπεριφέρονται απάνθρωπα είτε προς τον εαυτό τους είτε προς το άλλο άτομο με το οποίο προσπαθούν να χτίσουν μια σχέση.Και αυτό είναι κατι που το συναντάμε πλεόν πολύ συχνά και στον πραγματικό κόσμο. Πιστεύετε ότι  έχουν πάρει το πάνω χέρι τα ένστικτα μας εις βάρος του κοινωνικού ζώου που έχουμε μέσα μας;

ΣΤ.ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ: Οι σχέσεις διαμορφώνονται πάντοτε, κατά τη γνώμη μου, σε συνάρτηση με το εκάστοτε κοινωνικό πλαίσιο. Σε μια κοινωνία άκρως ανταγωνιστική, σαν τη δική μας, που βιώνει το χειρότερο πρόσωπο του καπιταλισμού, δεν νομίζω ότι υπάρχουν πολλά περιθώρια για να λειτουργήσουμε ως κοινωνικά όντα. Ο θάνατός σου, η ζωή μου. Η ανάγκη για τα πρόσωπα να έρθουν σε μια ειλικρινή επαφή μεταξύ τους, για να αγαπήσουν και να αγαπηθούν, δεν μπορεί να τα γλιτώσει από την «αρπακτική» διάθεση με την οποία λειτουργούν στους υπόλοιπους τομείς της ζωής τους.

3.      Στη σκηνική παρουσία του έργου, κάποιος θα μπορούσε να παρατηρήσει στοιχεία «υπερρεαλιστικά» (π.χ η αιώρηση). Τι ήταν αυτό που σας οδήγησε στην υιοθέτηση αυτών των στοιχείων;

ΣΤΕΦ.ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ:  Το έργο από τη γραφή του είναι αρκετά αφαιρετικό αφήνοντας στον αναγνώστη τη δυνατότητα να το ερμηνεύσει κυριολεκτικά ή μεταφορικά. Σίγουρα όμως δεν είναι ρεαλιστικό. Αν προσπαθήσει κανείς να το ανεβάσει ρεαλιστικά, πιστεύω ότι το ίδιο το κείμενο, θα τον «πετάξει». Είναι τοποθετημένο σε φανταστικό χωροχρόνο με φουτουριστικά στοιχεία, ενώ οι γρήγορες εναλλαγές των σκηνών που δημιουργούν μία εξπρεσιονιστική, σχεδόν κινηματογραφική δομή δεν επιτρέπουν στους χαρακτήρες να ξεδιπλώσουν ψυχολογικές πτυχές τους με την έννοια του ψυχολογικού ρεαλισμού. Οι σκηνοθετικές επιλογές, όπως αυτή της αιώρησης, που προσωπικά θα την χαρακτήριζα περισσότερο συμβολιστική, καθώς και της ταυτόχρονης τοποθέτησης όλων των υπαλλήλων του Mall επί σκηνής, έχουν στόχο να αποδώσουν όσο το δυνατόν καλύτερα αυτό το ανοίκειο περιβάλλον του έργου. Έτσι, το κοινό μπορεί να αναγνωρίσει επί σκηνής πρόσωπα και καταστάσεις που βιώνει στην καθημερινότητά του, ωστόσο υπάρχει μία γραμμή αποστασιοποίησης μεταξύ του θεάματος και του κοινού που το προτρέπει να κριτικάρει, να αναρωτηθεί και να πάρει θέση. Ζούμε εξάλλου σε μια εποχή που μέσω της κριτικής των άλλων καταλήγουμε να βγάζουμε συμπεράσματα για τον εαυτό μας.

4.      To έργο παρουσιαζει  έναν κόσμο όπου η χαρά και η ασφάλεια που μπορούν να προσφέρουν οι ανθρώπινες σχέσεις  έχουν υποκατασταθεί από το φόβο, την ανασφάλεια, την απελπισία.Πιστεύετε ότι υπάρχει η ελπίδα να βρεθεί μια διέξοδος, έστω μια διέξοδος κινδύνου;

ΣΤ.ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ: Δεν νομίζω ότι υπάρχει διέξοδος αν δεν αλλάξει το πλαίσιο. Οι ανθρώπινες σχέσεις όπως παρουσιάζονται στο έργο έχουν διαβρωθεί. Έχουν κατά κάποιον τρόπο μολυνθεί. Τα πρόσωπα είναι βαθειά πληγωμένα. Ακόμα και η αγάπη και ο έρωτας είναι λέξεις κενές νοήματος. Ή μάλλον έχουν αποκτήσει ένα νόημα πολύ διαφορετικό. Οδηγούν σε συμπεριφορές χειριστικές και η βάση τους είναι ο εγωισμός και το κέρδος. Πως λοιπόν να υπάρξει διέξοδος σε ένα τέτοιο πλαίσιο;

5.      Η παρουσίαση ενός έργου που λέει «ωμές» αλήθειες, θέλει τόλμη, ειδικά όταν το κοινό του θεάτρου, που εν πολλοίς είναι ένα τηλεοπτικό κοινό, αρέσκεται περισσότερο σε θεάματα «εύκολα» και ευχάριστα. Γιατί ν’αναλάβετε ένα τέτοιο ρίσκο;

ΣΤΕΦ.ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ: Το ανέβασμα ενός καινούργιου έργου αποτελεί από μόνο του ένα ρίσκο. Δυστυχώς ο ελληνικός θεατρικός χώρος είναι αρκετά προκατειλημμένος. Δύσκολα απορρίπτει ένα κλασικό έργο και ακόμη πιο δύσκολα αποδέχεται ένα καινούργιο έργο ενός νέου συγγραφέα. Το ρίσκο είναι ακόμη μεγαλύτερο όταν το έργο δεν είναι κωμωδία αλλά ούτε δράμα όπου το κοινό θα ταυτιστεί με τον ήρωα και θα μπει στον κόσμο του με όρους θεατρικής ψευδαίσθησης και θα ξεφύγει από την πραγματικότητά του. Το “Mall” δεν μας μεταφέρει σε έναν άλλο κόσμο αλλά μας δείχνει τι θα συμβεί αν η υποταγή και ο συμβιβασμός μετατραπούν σε μοναδική λύση για την επιβίωση. Προφανώς μπορεί να ενοχλεί η αλήθεια και η ωμότητα της παράστασης όσους πηγαίνουν στο θέατρο για να γελάσουν ή για να ξεφύγουν. Ωστόσο, αυτό ακριβώς σε κάνει το “Mall” να σκεφτείς. Τι θα έκανες αν δεν υπήρχε πια έξοδος παρά μόνο προς την απόλυτη αβεβαιότητα; Το επίκαιρο και σημαντικό θέμα του, η αίσθηση ότι μας αφορά άμεσα και τα ερωτηματικά που μπήκαν στο δικό μας κεφάλι με την ανάγνωση του έργου κάνουν το ρίσκο λοιπόν να αξίζει. Δεν υπάρχει λόγος να ανεβάσει κανείς ένα κλασικό έργο ή μια κωμωδία αν δεν έχει να καταθέσει μια ισχυρή άποψη για το τώρα. Το έργο αυτό έχει από μόνο του μια ισχυρή άποψη και είναι άμεσα συνδεδεμένο με το τώρα.

6.      Η σκηνή με το φιλί ανάμεσα στις δύο ηρωίδες, από άλλους θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ανατρεπτική και από άλλους προοδευτική.Προέκυψε ως συγκεκριμένη σκηνοθετική οδηγία ή ως έμπνευση της στιγμής;Θεωρείτε τυχαίο το ότι ήλθε στην εποχή της διαμάχης για το σύμφωνο συμβίωσης και την αποδοχή των ομοφυλοφίλων στην κοινωνία;

ΣΤΕΦ.ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ: Το φιλί ανάμεσα στις δύο ηρωίδες ήταν καθαρή σκηνοθετική οδηγία και ήταν κάτι που ήθελα να υπάρχει για να δώσει και την ερωτική διάσταση στην πολύπλευρη σχέση μεταξύ των δύο γυναικών. Δεν είχε ως στόχο την πρόκληση ή την ανατροπή και προσωπικά δεν θα το χαρακτήριζα ούτε ανατρεπτικό αλλά ούτε και προοδευτικό. Δεν ξέρω καν αν υπάρχει πλέον κάτι ανατρεπτικό ή προοδευτικό που μπορεί κανείς να δείξει στο θέατρο. Δεν έχουν γίνει ήδη όλα; Πάντως, όσον αφορά το σύμφωνο συμβίωσης και την αποδοχή των ομοφυλοφίλων, σίγουρα δεν υπήρχαν όλα αυτά στο μυαλό μας όταν δουλεύαμε στις πρόβες τη συγκεκριμένη σκηνή. Το σίγουρο είναι ότι παγκόσμια δραματουργία έχει αποδεχτεί τους ομοφυλόφιλους πολύ νωρίτερα από την κοινωνία. Ίσως αυτή θα έπρεπε να είναι μία περίπτωση που η ζωή μιμείται την τέχνη.

7.      Το Mall έχει ως χώρο δράσης του ένα εμπορικό κέντρο.Γιατί επιλέχτηκε ένα εμπορικό κέντρο ως χώρος δράσης και όχι ένας χώρος που θα μπορουσε να έχει μεγαλύτερη αποδοχή;Δε νομίζετε ότι έτσι αποκλείετε ένα μέρος της κοινωνίας, ειδικά της επαρχίας;

ΣΤ.ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ: Το Mall είναι ένας αλληγορικός χώρος. Είναι ένα περιβάλλον προστασίας και εγκλωβισμού. Νομίζω ότι σε πολλές περιπτώσεις η επαρχία είναι ακριβώς αυτό. Έχω υπόψη μου μικρές κοινωνίες που ζουν κάτω από τη μόνιμη παρατήρηση, το φόβο και την αδυναμία διεξόδου. Φυσικά το Mall εμπεριέχει και την έννοια του καταναλωτισμού. Αλλά ο καταναλωτισμός στο έργο είναι απλά η αφορμή για να ξεκινήσει μια ιστορία. Το θέμα το βασικό βρίσκεται στον εγκλωβισμό, το φόβο και την ασφάλεια. Οι μικρές κοινωνίες νομίζω, σε μεγάλο βαθμό, λειτουργούν πάνω σ’ αυτή τη λογική.

8.      Τη στιγμή που προσπαθεί η ακροβάτις- ηρωίδα ν’απελευθερωθεί, τι θα συνέβαινε εάν τα κατάφερνε τελικά;

ΣΤ.ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ: Κατά τη γνώμη μου δεν θα τα κατάφερνε. Δε θα τα κατάφερνε γιατί η ίδια είναι απόλυτα συνδεδεμένη με τον «θύτη» της. Δεν μπορεί να ορίσει τον εαυτό της μακριά από το άλλο πρόσωπο. Άρα δεν μπορεί να υπάρξει ελεύθερη. Αν μπορούσε θα ήταν κάτι άλλο. Η ηρωίδα αυτή επιλέγει τις αλυσίδες της. Ενσωματώνει πλήρως την εξουσία που της ασκείται. Γι’ αυτό και στο κείμενο τα φτερά της είναι πλαστικά. Δεν είναι ικανά να την κάνουν να πετάξει.

ΣΤΕΦ.ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ: Αυτή που πετάει είναι ο μόνος χαρακτήρας που έχει βρει τον τρόπο να δραπετεύει από το Mall, όπου υπάρχει αυστηρή απαγόρευση της εξόδου σε όποιον έχει συμφωνήσει να διαμένει εκεί. Μας φέρνει λοιπόν πληροφορίες από τον έξω κόσμο, όπου επικρατεί χάος, πείνα κι ένα τεράστιο μαύρο σύννεφο έχει σκεπάσει τα πάντα. Η επιβίωση είναι σχεδόν αδύνατη εκεί έξω, οπότε η επιστροφή της στο Mall είναι κάτι που επιθυμεί προκειμένου να έχει την ασφάλειά της. Ο χαρακτήρας αυτός συγκεντρώνει το δίλημμα του έργου: ασφάλεια ή ελευθερία, επιβίωση ή όνειρο. Η απάντηση στο τι θα συνέβαινε αν τελικά επέλεγε να φύγει για πάντα από το Mall θα ήταν και η απάντηση σε προσωπικά μας διλήμματα τύπου: τι θα συνέβαινε αν εγκαταλείπαμε τις επιλογές που μας προσφέρουν ασφάλεια και σταθερότητα και παίρναμε το ρίσκο να κυνηγήσουμε την ελευθερία των ονείρων μας. Κανείς δεν ξέρει. Αυτή που πετάει είναι δέσμια του φόβου, κάτι που μοιάζει λογικό σε μια χρονική περίοδο που η ασφάλεια είναι το μέγιστο ζητούμενο.

9.      Η επόμενη σκηνοθετική δουλειά σας θα θέλατε να έρθει με μια θεματική παρόμοια του Mall ή κάθε παράσταση αποτελεί ένα ξεχωριστό κεφάλαιο;

ΣΤΕΦ.ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ: Κάθε έργο και κάθε παράσταση είναι ένα ξεχωριστό κεφάλαιο, αλλά σίγουρα κάθε καλλιτέχνης κουβαλάει κάτι από τις προηγούμενες δουλειές στην επόμενη. Και από την άλλη, κάθε καλλιτέχνης έχει κάποια μοτίβα και κάποια θέματα που φαίνεται να τον ελκύουν. Αυτό που σίγουρα θα ήθελα είναι να νιώσω ξανά για ένα κείμενο ότι με αφορά, γιατί μόνο τότε υπάρχει λόγος να κάνει κανείς θέατρο. Να μιλήσει για κάτι που τον αφορά και να το μοιραστεί με τους άλλους. Δεν υπάρχει άλλος λόγος ούτε και άλλο κέρδος πέρα από αυτό στο να κάνει κανείς τέχνη σήμερα.

Η  συνέντευξη δόθηκε από τη θεατρική συγγραφέα  Στέλλα Παπαδημητρίου  και  τη σκηνοθέτη  Στεφανία Παπαμιχαήλ  στη Μάρθα Παπαδοπούλου  και το Δημήτρη Παυλακούδη. Ευχαριστούμε θερμά  τους δυο σημαντικούς συντελεστές της παράστασης  κι ευχόμαστε τόσο σ αυτές όσο και στους CASUALI συνολικά καλή επιτυχία όχι μόνο στο MALL αλλά και σε κάθε μελλοντική τους προσπάθεια.Άλλωστε η πόλη μας που διψά για θέατρο και πολιτισμό έχει ανάγκη από φρέσκιες φωνές και δημιουργικούς ανθρώπους.

ΡΑΝΤΕΒΟΥ λοιπόν  με το MALL  στις 22,23 και 24 ΑΠΡΙΛΙΟΥ στις  9 το βράδυ στο Θέατρο ΑΝΕΤΟΝ !

Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή

στο Δημοτικό Θέατρο Άνετον

22, 23, 24 Απριλίου

Η ομάδα CASUALI ύστερα από μια σειρά επιτυχημένων παραστάσεων στο θέατρο Αυλαία και στο Δημοτικό Θέατρο Καλαμαριάς «Μελίνα Μερκούρη», συνεχίζει την παράσταση του έργου «Mall» της Στέλλας Παπαδημητρίου, σε σκηνοθεσία Στεφανίας Παπαμιχαήλ, στο Θέατρο Άνετον, στο πλαίσιο της διοργάνωσης του Δήμου Θεσσαλονίκης «Ανοιχτή Σκηνή – Θεατρικές Φωνές της Πόλης»,  Παρασκευή-Σάββατο-Κυριακή στις 22, 23 και 24 Απριλίου.

Ένας πόλεμος μόλις τελείωσε. Οι νικητές βρίσκονται προστατευμένοι μέσα σε τεράστια εμπορικά κέντρα. Ο μηχανισμός κινείται με σχέδιο και ασφάλεια. Οχτώ πρόσωπα προσπαθούν να επιβιώσουν χαμογελώντας μέσα σε ένα πλαίσιο εξουσίας όπου τίποτα δεν αμφισβητείται. Ώσπου κάποια στιγμή ένα ερωτηματικό εισβάλλει στο mall και οι ισορροπίες διαταράσσονται. Ποιος είναι αυτός που σπέρνει την αμφιβολία; Ποιος υπενθυμίζει την ύπαρξη των «έξω»; Ποιος είναι αυτός, τελικά, που πρέπει να αποκλειστεί; Μια αλληγορία της σύγχρονης εποχής για τον καταναλωτισμό, τον αποκλεισμό και την αυταπάτη της ασφάλειας.

Η ομάδα CASUALI ξεκίνησε τη δράση της το 2012. Αυτή είναι η τρίτη παραγωγή και γίνεται σε συνεργασία με την εταιρεία «Push your art company». Στην καινούργια δουλειά οι CASUALI αναλαμβάνουν να ανεβάσουν το έργο MALL της Στέλλας Παπαδημητρίου. Πρόκειται για ένα νέο κείμενο, που γράφτηκε σήμερα και αναφέρεται στο σήμερα.

Ταυτότητα της παράστασης

Σκηνοθεσία: Στεφανία Παπαμιχαήλ

Κείμενο: Στέλλα Παπαδημητρίου

Σκηνικά- κοστούμια: Ελίζα Μοσχοπούλου

Μουσική: Άγγελος Μπουρνάς

Σχεδιασμός φώτων: Δήμητρα Αλουτζανίδου

Επιμέλεια βίντεο: Παρασκευή Καραδουλαμά

Σχεδιασμός αφίσας- φωτογραφίες: Γιώργος Χρηστινίδης

Κατασκευή σκηνικού: Κώστας Πασχαλίδης

Παίζουν: Βουρλιώτης Κώστας, Ευσταθίου Αθηνά, Ηλιάδης Χάρης, Κασιούμη Αλεξάνδρα, Μαυροφρύδου Κατερίνα, Ντασιώτη Δήμητρα, Συναπίδου Κατερίνα, Τάντου Μαριάννα.

Ακούγεται η φωνή της Νατάσσας Δαλιάκα.

Ευχαριστούμε την Έλενα Τζανάβαλου, τον Βασίλη Χατζόπουλο, την Κατερίνα Μπακαλιού, την Στέλλα Αναστασάκη και την Μαρία Αναστασάκη.

Info

Χώρος: Δημοτικό Θέατρο Άνετον

Διάρκεια παραστάσεων: 22, 23 και 24 Απριλίου

Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή στις 21.00

Γενική είσοδος: 10 ευρώ

Φοιτητικό: 8 ευρώ

Ατέλειες-Ανέργων: 5 ευρώ

Κρατήσεις θέσεων: 6949009699 (πρωινά) και 6944290478, 6973895607 (απογεύματα).

Το Σάββατο 23 Απριλίου, μετά το τέλος της παράστασης θα ακολουθήσει ανοιχτή συζήτηση με τους συντελεστές και τους ηθοποιούς.