"Αlea jacta est" Άρθρο της Ευφροσύνης Παυλακούδη για το maga.gr

ΤΗΣ  ΕΥΦΡΟΣΥΝΗΣ  ΠΑΥΛΑΚΟΥΔΗ                                              

7 Ιανουαρίου 2015: Ομάδα ενόπλων ισλαμιστών εξτρεμιστών επιτίθεται στα γραφεία του σατιρικού περιοδικού Charlie Hebdo και σε εβραϊκό παντοπωλείο στο Παρίσι. Απολογισμός: 17 νεκροί, 7 τραυματίες.

13 Νοεμβρίου 2015: Μπαράζ συντονισμένων τρομοκρατικών ενεργειών στο 10^ο και στο 11^ο διαμέρισμα του Παρισιού (μπαρ Le Carillon, εστιατόριο Petit Cambodge, πύλη γηπέδου Stade de France, μπαρ A La Bonne Biere, εστιατόριο La Belle Equipe, εστιατόριο Le Comptoir Voltaire, θέατρο Bataclan). Προσωρινός και εξελισσόμενος απολογισμός: 129 νεκροί, 352 τραυματίες, εκ των οποίων οι 99 “σε απολύτως κρίσιμη κατάσταση”.

Σε λιγότερο από έναν χρόνο η Γαλλία αιμορραγεί και το Παρίσι θρηνεί θύματα του ισλαμικού εξτρεμισμού. Δρακόντεια μέτρα ασφαλείας σε όλη τη Γαλλία η οποία κηρύχθηκε σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης για πρώτη φορά από τον πόλεμο στην Αλγερία. Από την Λέρο, μάλιστα, είχε «περάσει» άτομο το διαβατήριο του οποίου βρέθηκε στις επιθέσεις.

Από προχτές οι αναλύσεις, παίρνουν και δίνουν. Οι περισσότερες είτε συναισθηματικά φορτισμένες, είτε με περίσσευμα ακροδεξιού παραληρήματος ή ακροαριστερής συνωμοσιολογίας. Δυστυχώς σε αυτή τη χώρα θα είμαστε είτε του ύψους, είτε του βάθους. Ελάχιστα επί της ουσίας. Και εξηγούμαι.

Η τρομοκρατία είναι εχθρός της πλουραλιστικής δημοκρατίας, και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δεν έχει πρόσημο και θα έπρεπε να είναι τόσο απεχθής όσο ο ρατσισμός και ο εθνικισμός. Στηρίζεται στη μισαλλοδοξία, θρέφεται από το φόβο και καλλιεργεί τον φανατισμό. Πολλοί ήδη στοχοποιούν συλλήβδην τον κάθε μουσουλμάνο ως εν δυνάμει τρομοκράτη, ενώ δεν διστάζουν να αναφέρουν ότι το καλύτερο στην παρούσα φάση θα ήταν να κλείσουν άμεσα όλα τα σύνορα της Ε.Ε. Προφανώς ο Διαφωτισμός πέρασε και δεν ακούμπησε. Προφανώς δεν αντιλαμβάνονται ότι η γοητεία, όσο και η δυναμική της ευρωπαϊκής δημοκρατίας/κοινωνίας είναι ο ανοικτός και φιλελεύθερος χαρακτήρας της. Προφανώς δεν κατανοούν ότι αν κλειστούμε στο καβούκι μας και μάλιστα σε ένα αποκλειστικά χριστιανικού τύπου κονκλάβιο, οι τρομοκράτες θα ’χουν κερδίσει. Θα ’μαστε ήδη πολιτικά και κοινωνικά νεκροί.

Η συντηρητική και φοβική αυτή προσέγγιση άλλωστε, ενώ καγχάζει για την ανωτερότητα των Χριστιανών, προτείνει την περιχαράκωση της Ευρώπης στον εαυτό της, θεωρώντας a priori τους Τζιχαντιστές ικανότερους και αναμφίβολα νικητές στον πόλεμο που έχει αρχίσει. Πόση λίγη αξία προσδίδουν άραγε στα ευρωπαϊκά ιδεώδη, αν όχι στους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς… Η Ευρώπη επιβίωσε πολύ χειρότερων βιαιοτήτων και πολύ πιο σημαντικών απειλών όμως. Δεν είναι η πρώτη φορά που απειλείται το ευρωπαϊκό μοντέλο οργάνωσης της πολιτικής και κοινωνικής ζωής να θυμίσω. Μην προδικάζουμε, λοιπόν, ως έρμαια το αποτέλεσμα.

Η δημοκρατία θα αμυνθεί και αλλοίμονο αν δεν κερδίσει την βαρβαρότητα. Γιατί περί αυτού πρόκειται. Το στοίχημα, κοινώς, δεν είναι απλά των Γάλλων, είναι όλων όσων πιστεύουν στον ανθρωπισμό, την διαφορετικότητα, την ελευθερία επιλογών από τι θα φάμε και θα πιούμε, τι θα διαβάσουμε/ακούσουμε/αναλύσουμε, με ποιον θα κάνουμε έρωτα ή σεξ, πώς θα ντυθούμε κ.ό.κ. Τόσο απλά, τόσο ωμά. Δεν απειλείται δηλαδή το δικαίωμα έκφρασης απλά, αλλά πρωτίστως ο πλουραλισμός επιλογών. Μην το ξεχνάμε και κυρίως μην το υποτιμούμε.

Τούτων λεχθέντων, η Ευρώπη πρέπει επιτέλους να προχωρήσει συντεταγμένα σε ένα κοινό μέτωπο και γρήγορα στην ομοσπονδοποίησή της. Είναι πολλά περισσότερα αυτά που μας ενώνουν, από αυτά που μας χωρίζουν. Δεν θα ωφελήσει σε τίποτε αν η Γαλλία συνεχίσει τη στρατιωτική της δράση κατά μόνας εναντίον της ISIS κι οι υπόλοιποι απλά παρακολουθήσουν το τρενάκι του τρόμου να έρχεται κατά πάνω μας κι απλά πουν «ουφ, δεν μας πέτυχε αυτή τη φορά». Μην γελιόμαστε. Το Παρίσι δεν επιλέχτηκε τυχαία και το δίκτυο των Τζιχαντιστών είναι γνωστό πλέον τοις πασι ότι εκτείνεται σε όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.

Προχτές δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ Ευρωπαίοι συμπολίτες μας. Θα μπορούσε να ήταν η αδερφή σας σε συναυλία με τον φίλο της, η γυναίκα σας που δειπνούσε με φίλες της στο αγαπημένο της εστιατόριο, ο γιος σας που πήγε να παρακολουθήσει έναν αγώνα, εσείς που τα πίνατε με τον κολλητό ή τον σύντροφό σας στο μπαράκι που πάτε χρόνια. Αν κάτι είναι φρικιαστικό πέραν των θανάτων κι άκρως ανησυχητικό από τα προχτεσινά χτυπήματα, είναι ότι στόχος δεν ήταν μια ιντεγκλέτσια ή η πολιτική και δικαστική εξουσία, όπως παλιότερα, που κι αυτό καταδικαστέο χωρίς δεύτερη σκέψη, αλλά πολίτες. Κοινώς εσείς κι εγώ. Αδιάκριτα, οπουδήποτε, όλοι πια, ανεξαρτήτως οικονομικής επιφάνειας ή πολιτικής εμβέλειας, στοχοποιηθήκαμε.

Η κατάληψη, άλλωστε, του δημόσιου χώρου από την βία είναι κάτι μη ανεκτό και αφόρητα απελπιστικό για τον οποιονδήποτε Ευρωπαίο. Ούτε μαστιγώνουμε δημοσίως, ούτε πετροβολούμε μέχρι θανάτου σε πλατείες, ούτε σκοτώνουμε αδιακρίτως λόγω χρώματος δέρματος ή φύλου όποιον δεν μας «κάνει» η φάτσα του σε πάρκα ή στον δρόμο, όπως σε άλλα μέρη του πλανήτη. Προχτές δεν διεταράχθη απλά η ηρεμία μας, όπως αφελώς ισχυρίζονται διάφοροι αριστεριστές που ζουν ακόμη στο 1918. Προχτές, φίλτατοι χάθηκε η αθωότητα του Ευρωπαίου πολίτη που θέλει δημοσίως να συνδιαλλάσσεται χωρίς τον τρόμο να τον περιμένει στη γωνία.

Πρέπει να αντιληφθούμε ότι η ISIS απειλεί την καθημερινότητα μας και δεν είναι μακριά. Είναι πλέον ανάμεσά μας. Ναι, έχουμε πόλεμο. Κι όχι απλά αξιών ή πολιτικών. Αλλά σχετικά με την διατήρηση ή μη των στοιχειωδών που απολαμβάνουμε και που κάνουν την Ευρώπη το πιο ήρεμο, φιλελεύθερο, δημοκρατικό μέρος στον πλανήτη. Δεν αρκούν κάποια πανώ, ούτε απλά κάποια ρεσώ. Δεν πρέπει να πέσουμε στην παγίδα να γίνουμε κτήνη ή αφελείς μπροστά στην απειλή. Ούτε να υποκύψουμε στον φόβο λοιπόν, ούτε να το παίξουμε απλά ιδεολόγοι, ούτε να μιμηθούμε τον θρησκευτικό φανατισμό των εξτρεμιστών από την ανάποδη.

Σε τελική ανάλυση δεν θα μας σώσει ούτε η ακροδεξιά ρητορεία, ούτε η ακροαριαστερή συνωμοσιολογία, αλλά η προσήλωση σε αυτά που μας διακρίνουν από τους Τζιχαντιστές: η λογική, ο πραγματισμός, ο σεβασμός στην διαφορετικότητα, ο πολιτισμός. Πρέπει να συντονιστούμε κοινωνικά, πολιτικά, αλλά και στρατιωτικά. Μην τρέφουμε αυταπάτες ότι με δεήσεις θα εξαλειφθεί η τρομοκρατία εξ Ανατολάς. Μόνο εάν υπάρξουν συντονισμένες ενέργειες και δράσεις σε πολιτικό επίπεδο, μόνο εάν δεν μας εκφοβίσουν, θα σταματήσει το σπιράλ της βίας. Μην υποκύπτουμε στα πάθη των δύσκολων στιγμών, εξαπολύοντας φανφάρες προς ικανοποίηση του τέρατος που λέγεται τρόμος. Όπως είχε πει και ο Γάλλος φιλόσοφος, Denis Diderot: «Τον φανατισμό από τη βαρβαρότητα τον χωρίζει μόνο ένα βήμα». Ας μην το κάνουμε. Γνωρίζουμε πολύ καλύτερα. Δεν νομίζετε;

ΠΗΓΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: http://maga.gr/2015/11/15/alea-jacta-est/