Κάτι κινείται στη Σοσιαλδημοκρατία, Του Μιχάλη Μιχαήλ

ΤΟΥ  ΜΙΧΑΛΗ  ΜΙΧΑΗΛ

Μετά την αναμενόμενη παροχή ψήφου εμπιστοσύνης από την Βουλή στην κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα και την εσωστρεφή τροπή στα εσωκομματικά της ΝΔ για τη εκλογή του νέου αρχηγού, η πολιτική σκηνή της χώρας, ενόψει μάλιστα της ταχείας ψήφισης των πρώτων εφαρμοστικών νόμων του Μνημονίου, αναζητά σημείο ισορροπίας και σταθερότητας. Συνεπώς το ειδικό βάρος του ενδιάμεσου χώρου στον οποίο κινούνται το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι, κι άλλες κινήσεις που ασπάζονται τη σοσιαλδημοκρατική μεταρρυθμιστική προοπτική, αναδεικνύεται σε καθοριστικό παράγοντα για την επαναφορά της κανονικότητας στο πολιτικό σκηνικό, και κατ' επέκταση στη χώρα, πολλώ δε μάλλον όταν τα δύο κόμματα απέρριψαν την πρόταση στήριξης που απηύθυνε ο πρωθυπουργός.

Το ερώτημα ωστόσο που προκύπτει είναι κατά πόσο, από μόνα τους, μπορούν να επηρεάσουν ουσιαστικά την πορεία των εξελίξεων και να αναδειχθούν σε ρυθμιστικό παράγοντα, ιδίως όταν προοιωνίζεται «σκληρό ρόκ» ανάμεσα στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ και τη ΝΔ, όπως φάνηκε από την κόντρα Τσίπρα-Μεϊμαράκη στη Βουλή. Ταυτόχρονα, ο πόλεμος φθοράς κατά του Ποταμιού -ότι είναι ταυτισμένο με συμφέροντα της διαπλοκής, που εξελίσσεται με την εύνοια της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ- δοκιμάζει τις αντοχές του και το υποχρεώνει μεσοπρόθεσμα να αναζητήσει υποστήριξη σε συγγενείς πολιτικές δυνάμεις.

Η αναγκαιότητα συμπόρευσής τους, για να επιβιώσουν πολιτικά σε αυτό το πολωτικό σκηνικό, θεωρείται αναγκαία και ικανή συνθήκη. Η ισχύς εν τη ενώσει, θα έλεγε ευνοήτως κάποιος. Μόνο που μέχρι στιγμής η αναγκαιότητα έχει μεν αναδειχθεί ποικιλοτρόπως, όχι όμως και οι ικανές συνθήκες. Κι εδώ είναι το μείζον πρόβλημα γιατί τα πράγματα δεν είναι εύκολα όταν ακόμη επικρατούν καχυποψία, δυσπιστία και προσωπικές κόντρες, ενώ καταγράφονται εντός των τειχών του ΠΑΣΟΚ -μεμονωμένες, είναι αλήθεια- απόψεις και κινήσεις που ενισχύουν την επιφυλακτικότητα και δεν επιθυμούν αυτή την εξέλιξη.  

Ωστόσο όλα συντείνουν πως είναι ώριμες οι συνθήκες για τις θέσεις, τις αντιθέσεις, τις αντιπαραθέσεις και εν τέλει τις διαθέσεις καθενός. Έτσι κάτι φαίνεται να κινείται τις τελευταίες μέρες, για πρώτη φορά πιο οργανωμένα και πιο ελπιδοφόρα από απ΄ ό,τι στο πρόσφατο παρελθόν, είτε με την απόπειρα των 58 είτε με τον εκλογικό σχηματισμό της Δημοκρατικής Παράταξης, στις Ευρωεκλογές. Στον απόηχο της πρώτης θετικής συνεδρίασης προ ημερών της Επιτροπής για την Ανασυγκρότηση του Σοσιαλδημοκρατικού χώρου, όπου μετέχουν το ΠΑΣΟΚ, η ΔΗΜΑΡ, αριστερές κινήσεις και προσωπικότητες, η Φώφη Γεννηματά και ο Σταύρος Θεοδωράκης θα λάβουν μέρος, την Τετάρτη, στην ημερίδα που διοργανώνει το Δίκτυο για τη Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη της Αννας Διαμαντοπούλου, για τις προοπτικές της Σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα και την Ευρώπη, με επίσημο καλεσμένο τον Μάσσιμο Ντ' Αλέμα.

Η σύμπτωση αυτή των δύο αρχηγών εκτιμάται ότι θα καταδείξει τα σημεία επαφής και απόκλισης της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και του Ποταμιού καθώς και τα περιθώρια εξομάλυνσης των σχέσεών τους ενώ κοινή είναι η εκτίμηση όσων έχουν εμπλακεί στο εγχείρημα ότι ο κατακερματισμός των δυνάμεων του χώρου δεν ωφελεί κανέναν και πως τώρα είναι η κατάλληλη συγκυρία ώστε αυτή η διαδρομή να καταλήξει στη συγκρότηση ενός νέου πολιτικού φορέα, ο οποίος θα εκφράσει την κοινή συνισταμένη που θα διαμορφώσουν όσοι συμμετάσχουν.

Αν θα επιτευχθεί, θα φανεί σύντομα. Αν όχι, τότε θα πρόκειται για μια μεγάλη χαμένη ευκαιρία, αφού θα δώσει τη δυνατότητα στον ΣΥΡΙΖΑ να καθιερωθεί ως ο προοδευτικός πολιτικός πόλος, όπου γύρω του οι υπόλοιπες δυνάμεις θα έχουν δορυφορικό ρόλο. Όλα, λοιπόν, είναι ανοικτά και από τη θέληση των ενδιαφερομένων εξαρτάται η θετική έκβασή τους.

ΠΗΓΗ  ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.politiki&id=43389