Με αφορμή το χθεσινό πρωτοφανές γεγονός όπου -με βάση τα λεγόμενα του Πρύτανη Θ. Φορτσάκη- τρεις βουλευτές βοήθησαν στο να παραβιαστεί η απόφαση του Πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών και να εισβάλουν στον χώρο, αναρωτιόμουν πώς εννοούν κάποιοι την αυτοτέλεια και το αυτοδιοίκητο των Πανεπιστημίων. Και δεν εννοώ μόνο μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας αλλά και μέλη της ελληνικής Βουλής. Το χθεσινό επεισόδιο δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Το έδαφος είχε προετοιμαστεί από τους «Πανεπιστημιακούς Δάσκαλους», την παράταξη που πρόσκειται σε ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ και αντιστέκεται σθεναρά στην εφαρμογή του νέου νόμου στα ΑΕΙ, όπως φαίνεται στην ανακοίνωσή της από τις 17/10.
Έτσι, λοιπόν, κάποιοι έχουν προφανώς καταλήξει στα ακόλουθα συμπεράσματα σχετικά με το αυτοδιοίκητο των Πανεπιστημίων:
•Το αυτοδιοίκητο είναι καλό όταν οι αποφάσεις της διοίκησης συμφωνούν με τα δικά μας «πιστεύω».
•Το αυτοδιοίκητο είναι σωστό όταν συναποφασίζουμε ακόμα κι αν δεν συμμετέχουμε στα θεσμοθετημένα όργανα. Τα θεσμοθετημένα όργανα που διοικούν (π.χ. Σύγκλητος) δεν μπορούν μόνα τους να αποφασίζουν και χρειάζονται «παρέα» και καθοδήγηση για τις αποφάσεις τους.
•Τα εκλεγμένα όργανα (συμβούλια ιδρύματος και πρυτάνεις) είναι εγκάθετοι όταν παίρνουν αποφάσεις που δεν μας αρέσουν.
•Οι εκλογές που δεν έβγαλαν τα αποτελέσματα που θέλουμε είναι μια «νόθα διαδικασία».
Το όλο πρόβλημα ξεκινάει από τη συνδιοίκηση που επιχειρούν να επιβάλλουν οι δυναμικές μειοψηφίες στα Πανεπιστήμια. Που δεν αρκούνται απλώς στο να εκφράζουν τη γνώμη τους -κάτι που είναι θεμιτό- αλλά θέλουν να την επιβάλλουν στα όργανα διοίκησης. Για τον λόγο αυτό προσπαθούν να εμποδίσουν την ομαλή λειτουργία των θεσμοθετημένων οργάνων με τη νόμιμη σύνθεσή τους ώστε είτε να μην λαμβάνονται αποφάσεις, είτε να λαμβάνονται μόνο αυτές που τους αρέσουν. Το δυσάρεστο είναι ότι τώρα μπαίνουν και εκπρόσωποι του ελληνικού κοινοβουλίου σε αυτό το παιχνίδι. Όποιος όμως σπέρνει ανέμους, θερίζει θύελλες…
ΥΓ.: Η πλάκα είναι ότι αυτοί που διαμαρτύρονται για την απόφαση του Πρύτανη του ΕΚΠΑ να κλείσει κάποιους χώρους του Πανεπιστημίου («Τι κάνουν; Προσπαθούν να κλειδώσουν απ’ έξω τους φοιτητές; Από πού; Από το σπίτι τους;»), τα είχαν ξεχάσει όλα αυτά τα επιχειρήματα όταν πριν ακριβώς ένα χρόνο είχαν κλείσει με λουκέτο την πρόσβαση σε όλους τους χώρους του Πολυτεχνείου και του Πανεπιστημίου. Άλλο όμως το αυταρχικό λουκέτο κι άλλο το αγωνιστικό…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου