Γιάννης Κότσιρας-Θάνος Μικρούτσικος απαντούν στις ερωτήσεις του Άκη Σακισλόγλου: Τώρα είναι που αξίζει να ονειρευόμαστε!

Του Άκη Σακισλόγλου 

Η συνέντευξη κανονίστηκε αστραπιαία γιατί οι δύο δημιουργοί βρίσκονται συνεχώς εν κινήσει για συναυλίες. Κοινές οι ερωτήσεις, σταλμένες με e-mail! Αν μας το έλεγαν πριν 15 χρόνια ότι θα συμβεί αυτό, θα γελούσαμε... Σήμερα, όμως, είναι, όχι απλά μια πραγματικότητα αλλά μια ανάγκη, τόσο για εμάς τους δημοσιογράφους, όσο και για τους καλλιτέχνες που σου απαντούν με ένα λαπ τοπ από την Κύπρο, λίγο πριν απογειωθούν για Θεσσαλονίκη. Με τον Γιάννη Κότσιρα και τον Θάνο Μικρούτσικο έχω κάνει τουλάχιστον τρεις ξεχωριστές συνεντεύξεις δια ζώσης. Αυτή είναι η πρώτη εξ αποστάσεως και μάλιστα κοινή. Αλήθεια σας το λέω, την χάρηκα περισσότερο. Ίσως γιατί με τις εξ αποστάσεως απαντήσεις είχαν τον χρόνο να σκεφτούν λίγο περισσότερο τι θα μου πουν. Και δεν κρύφτηκαν, το είπαν. Για τη δισκογραφία, την πολιτική, την Χρυσή Αυγή και το αύριο της συνεργασίας τους. 

Ζωντανά μπορείτε να τους ακούσετε από το Σάββατο 30 Νοεμβρίου και κάθε Σάββατο του Δεκέμβρη στο «Black is Alive», στη Βίλκα, μαζί με την Ρίτα Αντωνοπούλου και εξαιρετικούς μουσικούς.

Στην παράστασή σας κυριαρχεί η φράση «λυπήσου αυτούς που δεν ονειρεύονται». Πώς να ονειρευτεί όμως κάποιος όταν γύρω του όλα είναι τόσο ζοφερά;

Γιάννης Κότσιρας: Μα τότε πρέπει κάποιος να ονειρεύεται. Όταν όλα γύρω καταρρέουν, ο κόσμος πρέπει να αντιστέκεται. Να βρίσκει λόγους και όραμα και κυρίως να βρίσκει στηρίγματα. Σε μια εποχή λοιπόν που η πολιτική έχει καταρρεύσει, οι πολιτικοί έχουν από μόνοι τους εξευτελιστεί και ο κόσμος ψάχνει απεγνωσμένα στήριγμα, η μουσική, οι τέχνες γενικότερα είναι οι σταθερές αξίες. Αξίες που αν τις “εκμεταλλευτείς” σωστά και όραμα σου δίνουν, και δύναμη αλλά κυρίως τις αιτίες και την δυνατότητα να ονειρεύεσαι και να παλεύεις για ένα καλύτερο κόσμο.

Θάνος Μικρούτσικος: Αρχικά έχετε δίκιο. Είναι δύσκολο να ονειρεύεσαι σε μια τέτοια εποχή, η οποία σε πιέζει από όλες τις μεριές. Αλλά έχω την εντύπωση ότι, αν μας χρειάζεται το όνειρο περισσότερο, είναι  τώρα. Γιατί το όνειρο μας όχι μόνο να ξεφύγουμε από μία ζοφερή πραγματικότητα, αλλά να σκεφτούμε ότι ο λίγος χρόνος που έχουμε να ζήσουμε σε αυτή τη γη είναι πολύτιμος και να μην χάνουμε ούτε δευτερόλεπτο. Συνεπώς, αν ονειρευόμαστε, μόνο τότε έχουμε τη δυνατότητα να ξεπεράσουμε όλοι μαζί, το τονίζω, αυτή την άθλια κατάσταση, αυτή την καταστροφική κατάσταση την οποία βιώνουμε όλοι.

Στην αρχή μιλούσαμε για κρίση. Σήμερα όλα έχουν αλλάξει. Αυτό πώς επιδρά στην τέχνη σας;

Γ.Κ.: Σήμερα είναι η κρίση. Στην αρχή την βλέπαμε απλώς. Τώρα τη ζούμε. Οι επιπτώσεις στη μουσική είναι δισυπόστατες. Έχει και θετικές και αρνητικές επιπτώσεις. Οι αρνητικές περιορίζονται σε ότι έχει την σχέση με την εξάρτηση κάποιων δραστηριοτήτων της μουσικής με την οικονομική κατάσταση του κόσμου. Οι θετικές όμως είναι πολύ σημαντικές καθώς απλώνονται στο φάσμα της δημιουργίας. Από την στιγμή που, λόγω της οικονομικής κατάστασης, η δημιουργία απεξαρτήθηκε ως ένα μεγάλο βαθμό από την οικονομική επιβράβευση της επιτυχίας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, και θα φανεί μακροπρόθεσμα, την ουσιαστικότερη μουσική δημιουργία. Με λίγα λόγια, οι παραγωγές που θα βγαίνουν θα είναι χαμηλότερης ποιότητας ως προς το επίπεδο παραγωγής αλλά υψηλότερο ως προς την ουσία. Το τραγούδι ή την μουσική γενικότερα.

Θ.Μ.: Κοιτάξτε, η τέχνη για  να το ξεκαθαρίσω, είναι το χνάρι του ανθρώπου πάνω στη γη. Αν πάμε πολύ πίσω, μέσα από την τέχνη και τον πολιτισμό είναι που μπορούμε να καταλάβουμε την περιπέτεια του ανθρώπου, πώς ο άνθρωπος βίωνε, χιλιάδες χρόνια πίσω, την καθημερινότητά του. Και είναι πολύτιμη η τέχνη γιατί με αυτή γνωρίζουμε το παρελθόν μας και άρα μπορούμε να προσδιορίσουμε το παρόν και μέλλον μας. Στον 20ο αιώνα, η τέχνη είχε και με σαφήνεια και μια δεύτερη ιδιότητα: να βοηθήσει τους ανθρώπους να αποκτήσουν ακόμα περισσότερο συνείδηση, γιατί, ναι μεν η τέχνη μόνη της δεν μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, αλλά τον κόσμο τον αλλάζουν άνθρωποι με κριτική σκέψη. Και σε αυτό η τέχνη συνέβαλε καθοριστικά σε αρκετές περιπτώσεις – αναφέρομαι πάντα στη σοβαρή τέχνη.  Στις εποχές της κρίσης, η τέχνη αποκτά ένα περιεχόμενο το οποίο είναι πολύ σημαντικό: είναι αυτό της εμψύχωσης. Μέσα από μια σοβαρή καλλιτεχνική δημιουργία, στη μουσική, στο τραγούδι, τον κινηματογράφο ,το θέατρο και τη λογοτεχνία, έχω την εντύπωση ότι  ένα έργο τέχνης μπορεί να εμψυχώσει τους ανθρώπους, κάτι το οποίο χρειαζόμαστε όλοι μας – το εννοώ, όλοι μας, και εγώ που σας μιλάω- για να ξεφύγουμε από αυτή την φοβερή κατάθλιψη που μας οδηγεί η καταστροφή που ήρθε από την κρίση.

Οι δυο σας συναντηθήκατε τόσο στην ζωντανή παρουσίαση των Γραμμών των Οριζόντων όσο και στα λαϊκά του Θάνου. Νιώθετε ότι δεν έχετε ολοκληρώσει ακόμη την συνεργασία σας και συνεχίζετε;

Γ.Κ.: Και στις δύο προηγούμενες συνεργασίες κλήθηκα ως ερμηνευτής των τραγουδιών του Θάνου Μικρούτσικου. Αυτή τη φορά είναι μια ολοκληρωμένη συνεργασία. Δηλαδή εκτός από την δική μου σύμπραξη στα σπουδαία τραγούδια και έργα του Μικρούτσικου, θα υπάρξει και η δική του συμβολή σε τραγούδια που έχω πει και έχω γράψει εγώ. Κατά την άποψή μου λοιπόν ναι. Τώρα είναι μια ολοκληρωμένη συνεργασία και μέσα από αυτή την τριβή, μέσα από αυτή την βαθύτερη γνωριμία, θα προκύψει κάτι καινούριο. Και σε επίπεδο εμφανίσεων αλλά και δισκογραφικά.

Θ.Μ.: Σε ό,τι  με αφορά, ναι ήταν το 2005 που κάλεσα τον Γιάννη μαζί με άλλους για να παρουσιάσουμε τον ολοκληρωμένο μου Καββαδία για πρώτη φορά και την δεύτερη φορά με τα λαϊκά και με το «Πάντα γελαστοί και γελασμένοι», μαζί με άλλους καλλιτέχνες. Τον Γιάννη τον ήξερα και από αυτές τις δύο συνεργασίες αλλά και από την πορεία του. Τον εκτιμούσα, μου άρεσε πολύ, έβλεπα ότι είναι ένας σπουδαίος λαϊκός τραγουδιστής και ταυτόχρονα ένας σπουδαίος τραγουδιστής μπαλάντας. Αλλά αυτό ειδικότερα που βίωσα στην τελευταία μας συνεργασία το καλοκαίρι που πέρασε, ήταν ανεπανάληπτο. Θα σας πω μόνο κάτι: ο Γιάννης ερμήνευσε τραγούδια έξω από την περιοχή της δραστηριότητάς του και έμεινε άναυδο και ανατρίχιασε ένα ολόκληρο Ηρώδειο και μαζί τους και εγώ. Τότε κατάλαβα ότι δεν έχω να κάνω με έναν σπουδαίο τραγουδιστή, αλλά έχω να κάνω σαφώς με τον πιο ολοκληρωμένο τραγουδιστή που έχουμε σήμερα στη χώρα μας. Και γι αυτό του πρότεινα να συνεργαστούμε για πρώτη φορά πια συνολικά σε  τραγούδια του και σε δικά μου τραγούδια που έχει πει, και σε εκείνα που δεν έχει πει. Και έχω την εντύπωση, το προβλέπω μάλλον, ότι θα είναι μια από τις πιο ευτυχισμένες στιγμές της μακράς σταδιοδρομίας μου.

Και η γυναίκα της παρέας σας; Πώς «χωρά» ανάμεσα σε δύο ανδρικές παρουσίες και τι ρόλο κατέχει στην παράσταση;

Γ.Κ.: Μα τι θα ήταν οποιοσδήποτε άντρας χωρίς την ύπαρξη της γυναίκας; Στη συγκεκριμένη περίπτωση μιλάμε για την Ρίτα Αντωνοπούλου. Ίσως μία από τις σπουδαιότερες τραγουδίστριες που έχει αναδείξει η νεότερη γενιά. Και μάλιστα όλο αυτό στηριγμένο μόνο στην καλλιτεχνική της αξία. Ούτε σε δημόσιες σχέσεις, ούτε στην οποιαδήποτε στήριξη από οποιονδήποτε. Η Ρίτα θα ερμηνεύσει τα “γυναικεία” τραγούδια του Θάνου αλλά και κάποια σπουδαία λαϊκά τραγούδια.

Θ.Μ.: Την Ρίτα επί της ουσίας ως σολίστ την ανακάλυψα εγώ πριν από επτά χρόνια. Και έκτοτε είναι συνεχώς μαζί μου και δισκογραφικά και στις μεγάλες παρουσιάσεις έργων μου και σε μουσικές σκηνές και εκατοντάδες εμφανίσεις. Στην αρχή με τον τρόπο που μίλαγα για αυτήν, κάποιοι δικαίως με θεωρούσαν υπερβολικό. Σήμερα πια, ουδείς αμφισβητεί ότι η Ρίτα είναι μακράν η καλύτερη τραγουδίστρια της νεώτερης  γενιάς. Για μένα, έχει βάλει πλώρη να μπει σφήνα στα μεγάλα ονόματα της δική μου γενιάς.  Ο λόγος είναι ότι οι λέξεις, οι συλλαβές, οι φράσεις ζουν στο στόμα της και εκτοξεύονται απευθείας στην καρδιά και το μυαλό του ακροατή. Είναι η γυναίκα τραγουδίστρια που μπορεί να τραγουδήσει το μεγαλύτερο μέρος τους φάσματος του ελληνικού τραγουδιού. Συνεπώς είναι πολύτιμη που είναι ανάμεσά μας και νομίζω ότι συμπληρώνει αυτή τη συνεργασία με τον καλύτερο τρόπο.

Οι περισσότεροι λέμε πως η δισκογραφία έχει πια πεθάνει. Εσείς, με τόσες επιτυχίες στη δισκογραφία, πως σκοπεύετε να απαντήσετε στην δραματική πτώση των πωλήσεων;

Γ.Κ.: Δεν το λέμε μόνο. Ισχύει 100%. Μόνο όμως στο κομμάτι των πωλήσεων. Όχι στην δημιουργία. Εμάς αυτή είναι η απάντησή μας. Άλλωστε οι πωλήσεις των CD για εμάς είχαν κυρίως διαφημιστικό χαρακτήρα. Όχι τόσο οικονομικό. Οι πωλήσεις αφορούσαν κυρίως την επιβίωση των δισκογραφικών εταιριών. Οπότε δεν χρειάζεται να κάνουμε κάτι περισσότερο από αυτό που κάναμε. Θα συνεχίσουμε να παράγουμε μουσική και μάλιστα απαλλαγμένοι από το άγχος των πωλήσεων που ως ένα βαθμό επηρέαζε. Απλώς ευελπιστώ να βρεθεί άμεσα  κάποιος τρόπος να εισπράττουν οι δημιουργοί τα πνευματικά δικαιώματα των τραγουδιών καθώς αυτοί είναι κυρίως που έχουν πάθει μεγάλη ζημιά από την πτώση των πωλήσεων και την παράνομη διακίνηση τραγουδιών μέσω διαδικτύου. Ως προς αυτό δε είναι καθαρά θέμα κατανόησης και παιδείας. Είναι καθαρά θέμα κοινωνικής ευαισθησίας και να κατανοήσει ο καθένας που επιλέγει να κατεβάσει τσάμπα μουσική πως την ίδια στιγμή αφήνει κάποιον άνεργο, απελπισμένο και απογοητευμένο. Η παράνομη διακίνηση τραγουδιών στο διαδίκτυο σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα θα αποτρέψει την δημιουργία τραγουδιών. Αυτό εκτός από την καλλιτεχνική επίπτωση, μελλοντικά θα αφήσει και άνευ αντικειμένου τους όποιους κατεβάζουν παράνομα μουσική, διότι απλά σε λίγο δεν θα υπάρχει νέα δημιουργία να κατεβάσουν.

Θ.Μ.: Έχετε απόλυτο δίκιο, η δισκογραφία έχει καταρρεύσει πλέον και είναι έτοιμη να δώσει την τελευταία ανάσα της. Δεν ξέρω τι θα γίνει στο μέλλον, αν θα ανακαλυφθεί κάτι άλλο, αν ανατραπεί κυρίως μέσα από το διαδίκτυο, δεν το γνωρίζω.  Δεν αποκλείεται να μας τέλειωσε. Ξεκίνησε να μην ξεχνάμε τυπικά το 1898, επί της ουσίας τον 20ο αιώνα, διήνυσε τα 100 χρόνια της πορείας της και μάλλον σταματάει. Όμως η μουσική δεν σταματάει. Είναι ταυτισμένη με την περιπέτεια του ανθρώπου από την αρχή. Εγώ θα επιμείνω και δισκογραφικά, παρότι βεβαίως η κατάσταση είναι έτσι όπως είναι. Και μάλιστα, είμαι σε μια διαδικασία, στην οποία αισιοδοξώ μετά τα πρώτα βήματα, να κάνουμε μια εντελώς καινούργια δουλειά, με καινούργια τραγούδια, τα οποία θα βασίζονται στη φωνή του Γιάννη, τα γράφω δηλαδή για τον Γιάννη, πάνω σε στίχους και ποιήματα του Οδυσσέα Ιωάννου. Δεν είμαι ακόμα έτοιμος, θεωρώ όμως ότι σε 2-3 μήνες, λογικά θα έχουμε το αποτέλεσμα.

Διασκέδαση στην Ελλάδα τον χειμώνα του 2014. Υπάρχουν χώροι εκτός από την Αθήνα και την Θεσσαλονίκη και πώς αντιδρά το κοινό εκεί όταν τραγουδάτε;

Γ.Κ.: Φυσικά και υπάρχουν χώροι εκτός των μεγάλων αστικών κέντρων. Λίγοι μεν αλλά υπάρχουν. Και ο κόσμος είναι πιο κατασταλαγμένος και με μεγαλύτερη διάθεση να συμμετέχει. Στα μεγάλα αστικά κέντρα ο κόσμος βλέπει τα πάντα. Έχει στα πόδια του τα πάντα και πολλές φορές τα απαξιώνει. Στις μικρότερες πόλεις που αυτό συμβαίνει μία φορά το χρόνο ή στα δύο χρόνια ,η αντιμετώπιση είναι πιο ουσιαστική.

Θ.Μ.: Τον όρο διασκέδαση θα πρέπει να τον επαναπροσδιορίσουμε για να τον αποδεχτώ γιατί έτσι μπορεί να σημαίνει κάποια πράγματα που για μένα μπορεί να είναι απωθητικά. Θα έλεγα καλύτερα ψυχαγωγία, με την έννοια της αγωγής της ψυχής. Πέραν της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, υπάρχουν πάρα πολλές μουσικές σκηνές σε μεγάλες πόλεις και η δικιά μου εμπειρία τα τρία τελευταία χρόνια, τα χρόνια της κρίσης δηλαδή, ήταν πραγματικά εξαιρετική. Θα σας έλεγα, με εξέπληξε και εμένα τον ίδιο. Στην συντριπτική πλειοψηφία των μουσικών σκηνών, για να μιλήσω για τον χειμώνα, η επαφή με τον κόσμο ήταν καταλυτική. Μερικές φορές, και μου έκανε μεγάλη εντύπωση, υπήρχε η απόλυτη σιωπή.  Στις μέρες μας, ξέρετε η απόλυτη σιωπή κρύβει πολύ μεγάλη ένταση. Αυτό εισέπραξα τα τρία τελευταία χρόνια και με αυτή την έννοια, έχω μια αισιοδοξία πολύ βάσιμη ότι μπορεί το δικό μας τραγούδι, αυτό το τραγούδι που ακουμπάει στον νεοελληνικό πολιτισμό, να συνεχίσει την πορεία του όπως ξεκίνησε με τον Τσιτσάνη, τον Χατζηδάκη και τον Θεοδωράκη, τη δική μου γενιά, τη γενιά των τραγουδοποιών της δεκαετίας ου '80, του '90 και την πιτσιρικαρία του 2000.

Μνημόνιο - φτώχεια - πολιτικές κόντρες - Χρυσή Αυγή... Ο καλλιτέχνης τι θέση παίρνει; Δικαιούται να μιλά; Να επηρεάζει κόσμο; Η μήπως πρέπει να σιωπά;

Γ.Κ.: Αν υπάρχουν κάποιοι στην Ελλάδα που αντί να μιλούν, θα έπρεπε να κρύβονται και να σιωπούν, αυτοί είναι ορισμένοι πολιτικοί που ξημεροβραδιάζονται στα τηλεοπτικά στούντιο και ταυτοχρόνως κουβαλούν στην πλάτη τους την καταστροφή της χώρας την ώρα που εντελώς υποκριτικά κόπτονται δημοσίως γι αυτήν. Το έχω πει και θα το ξαναπώ. Κάποιοι από τους πολιτικούς που με περίσσιο θράσος και έπαρση, γυρνάνε από κανάλι σε κανάλι, θα έπρεπε να βρίσκονται υπόδικοι αν όχι ήδη στη φυλακή». Όπως κάθε Έλληνας πολίτης, έτσι και ο κάθε καλλιτέχνης όχι απλά πρέπει, υποχρεούται να παίρνει θέση. Δεν έχει σημασία αν επηρεάζει ή όχι. Αν συμφωνείς μαζί του ή όχι. Ή αν εντέλει οι απόψεις του συνάδουν με το λαϊκό αίσθημα ή όχι. Κατά την άποψή μου, η χειρότερη πολιτική θέση που έχουν κάποιοι καλλιτέχνες είναι η σιωπή και η αδιαφορία. Αυτό είναι ότι χειρότερο υπάρχει. Γιατί ο καλλιτέχνης είναι γέννημα της κοινωνίας. Όταν αυτή υποφέρει κι εκείνος επιλέγει να κοιμάται ήσυχος ή να σφυράει αδιάφορα σουξεδάκια πάνω σε σωρούς από πτώματα και να λικνίζεται βολεμένος σε πίστες από γαρύφαλλα, είναι η μεγαλύτερη προσβολή που μπορεί να πράξει. Από εκεί και πέρα το αν κάποιος επιλέξει να ωθεί τον κόσμο σε αφύπνιση και κάποιος άλλος να τον ωθεί σε ξυλοδαρμούς, δολοφονίες και φασισμό είναι κάτι που θα κριθεί. Και ο πραγματικός καλλιτέχνης έχει συνηθίσει στην κριτική.

Θ.Μ.: Δεν είναι εύκολο να σας απαντήσω. Εγώ πάντα ήμουν υπέρ του να μιλάει ο καλλιτέχνης, ακόμα και αν μερικές φορές δεν ήταν απόλυτα σίγουρος για μερικά πράγματα. Πρέπει κανείς να εκτίθεται, δεν δικαιούται να σιωπά, ειδικότερα όταν έχουμε αυτήν την καταστροφή της συντριπτικής πλειοψηφίας τους ελληνικού λαού. Τώρα, σε ό,τι αφορά στο μνημόνιο, η θέση μου είναι δεδομένη από τον Μάιο του 2010. Οδηγηθήκαμε και είμαστε στην καταστροφή και πρέπει να φύγουμε αμέσως από αυτό, αν θέλουμε να υπάρχει μετά από μερικά χρόνια η ελπίδα της ανάκαμψης. Μέσα από τα μνημόνια, δεν υπάρχει ελπίδα.  Σε ό,τι αφορά στη Χρυσή Αυγή, η θέση μου ως πολίτης με αριστερή ιδεολογία, παρότι που και αυτό χρειάζεται επαναπροσδιορισμό- το λέω γιατί ανήκω στην αριστερά-, ήταν πάντα εναντίον της ακροδεξιάς.  Αλλά στο πολιτικό σύστημα, η ακροδεξιά ήταν πάντα ένα κομμάτι του και το αστικό κοινοβουλευτικό σύστημα σηκώνει και αυτό. Εδώ όμως δεν πρόκειται για αυτό. Αυτοί που αποτελούν τον πυρήνα της Χρυσής Αυγής είναι ναζιστές και εδώ είμαι κάθετος: ο ναζισμός αποβλήθηκε από όλες τις πολιτισμένες κοινωνίες στη δεκαετία του 1940 όταν οι ναζιστές σκότωσαν 12 εκατομμύρια ευρωπαίους και κυρίως εβραίους και κομουνιστές, στους θαλάμους αερίων. Είναι η ιστορία του πιο οργανωμένου εγκλήματος που έγινε ποτέ στην ανθρωπότητα και δεν έχει καμία θέση ανάμεσά μας. Α ν ήταν μια ακροδεξιά θα διαφωνούσα πλήρως αλλά θα είχε τη θέση της σε μια δημοκρατία. Πρόκειται όμως για ένα πυρήνα νεοναζιστών και ένα μεγάλο κομμάτι που τους ακολούθησε λόγω χαμηλής πολιτικής συνείδησης και άλλων αιτίων. 

Ο Θάνος Μικρούτσικος θα ασχολούνταν ξανά με την πολιτική και ο Γιάννης Κότσιρας θα το δοκίμαζε ποτέ;

Γ.Κ.: Προσωπικά μιλώντας, με την πολιτική ασχολούμαι και θα ασχολούμαι πάντα. Όχι όμως με τα κόμματα. Μου είναι αδιάφορα τα κόμματα. Οι ιδεολογικές μου καταβολές είναι γνωστές. Προέρχομαι από την ιδεολογική βάση της αριστεράς μόνο που προς το παρόν δεν υπάρχει κόμμα με το οποίο μπορώ να ταυτιστώ. Τα κόμματα στην Ελλάδα δεν έχουν ιδεολογική κατεύθυνση. Είναι κυρίως συνασπισμοί ανθρώπων με κύριο στόχο την εξουσία. Αυτό και τίποτε άλλο. Κάτι που είναι αντίθετο με την ιδεολογία μου. Εγώ θέλω κόμματα που να ασχολούνται με τον άνθρωπο και την καθημερινότητά του και όχι με την επιβίωση των κομμάτων τους και την εξάρτησή τους από την καρέκλα της μεγαλομανίας που προσφέρει το πολιτικό σύστημα. Με αυτή τη λογική δεν μπορώ να ασχοληθώ με την κομματική πολιτική. Θα είμαι πάντα ελεύθερος, απέναντι σε όποιον προσβάλει ή στερεί την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, από όποιο χώρο κι αν προέρχονται.

Θ.Μ.: Το 1996 έφυγα με δική μου πρωτοβουλία και μέχρι το 2013 δεν αποδέχτηκα διάφορες προτάσεις που μου έγιναν. Πολιτικοποιημένο πρόσωπο ήμουν και είμαι. Το λέω από τότε και το λέω και τώρα: γεννήθηκα, ζω και θα πεθάνω ως μουσικός. Δεν μπορείς να αφήσεις τη μουσική. Αν την αφήσω για δεύτερη φορά, είναι σίγουρο ότι θα την εγκαταλείψω οριστικά και αυτό δεν το θέλω ποτέ. Συνεπώς θα εξακολουθώ να τηρώ την υπόσχεσή μου, λέγοντας φυσικά πάντα δυνατά τις απόψεις μου.

Ο χώρος του Black is alive φέρνει κάτι νέο στην ψυχαγωγία της συμπρωτεύουσας. Εμείς τι θα ακούσουμε στην δική σας παράσταση τα επόμενα Σάββατα;

Γ.Κ.: Για μένα ο χώρος είναι οικείος. Από τις περσινές παραστάσεις μου. Είναι ένας χώρος που από κατασκευής του σέβεται και τους θεατές αλλά και τους καλλιτέχνες που φιλοξενεί. Φέτος αυτό που θα συμβεί είναι μοναδικό και για μένα αλλά ευελπιστώ και για τους φίλους μου. Μια παράσταση με στόχο τις ερμηνείες, την διασκέδαση, την ψυχαγωγία και φυσικά ο μεγάλος στόχος είναι ο κόσμος που θα έρθει, να φεύγει πιο δυνατός και πιο αισιόδοξος. Ο συγκερασμός των μεγάλων τραγουδιών του Μικρούτσικου, με τα δικά μου αγαπημένα και την γυναικεία πικάντικη ματιά της Αντωνοπούλου υπόσχονται ανεπανάληπτες στιγμές. Ελπίζω να σας ευχαριστήσουμε.

Θ.Μ.: Είναι τι θα ακούσετε και πως θα το ακούσετε. Θα ακούσετε μεγάλες ερμηνείες από τον Γιάννη και την Ρίτα τραγουδιών μου απρόβλεπτων για να τραγουδηθούν από αυτούς τους καλλιτέχνες . Θα ακούσετε επίσης και τα δικά τους αγαπημένα τραγούδια, Αλλά ακόμα και αυτά τα «προβλέψιμα» που θα ακούσετε από την ορχήστρα μας, που την αποτελούν μουσικοί της πρώτης γραμμής, θα παιχτούν  με διαφορετικό τρόπο και θα βγουν με μια καινούργια φρεσκάδα.

* Τips για όσους πάνε στη συναυλία
- Το «Black is alive» είναι το παλιό «Decadance» μέσα στη Βίλκα. Τα παιδιά που το δουλεύουν είναι εκπληκτικά. Έχουν στήσει έναν χώρο με την αμεσότητα μιας μπουάτ και το μέγεθος ενός κλαμπ. Καινούρια αισθητική για τη Θεσσαλονίκη.
- Το εισιτήριο με ποτό κοστίζει 15 ευρώ (πριν τέσσερα χρόνια ή προ κρίσης, για να είμαι ακριβής, 15 ευρώ έχω πληρώσει μόνον για την είσοδο και μάλιστα σε χαμηλότερης δυναμικής σχήμα).
- Η Ρίτα Αντωνοπούλου, που σας την παρουσίασα λίγο βιαστικά μιας και δεν συμμετείχε στην συνέντευξη, είναι μια από τις σημαντικότερες ερμηνεύτριες στην μετά Γαλάνη - Αλεξίου εποχή. Κι ας προσπαθούν ακόμη κάποιοι να μας πασάρουν εμφανίσιμα κοριτσάκια για φωνάρες. Την ανακάλυψε ο Μίμης Πλέσσας και με τον Μικρούτσικο συνεργάζεται από το 2006.
- Ίσως σας φανούν υπερβολικά αυτά που λέει για τον Κότσιρα ο Θάνος Μικρούτσικος και να σκεφτείτε πως το κάνει γιατί συνεργάζονται. Ο Κότσιρας, όμως, μετρά ήδη 25 χρόνια στην δισκογραφία και ξεκίνησε τραγουδώντας ρεμπέτικα, το δυσκολότερο είδος ερμηνείας. Πλάκα - πλάκα, μπορεί να τον έχουμε για νέο αλλά είναι ήδη 44 χρονών! 
- Για τον Θάνος Μικρούτσικο, τι να πει κανείς... Κάποτε μου δήλωσε με παράπονο: «Όλο εύκολες ερωτήσεις μου κάνεις τώρα. Όταν ήμουν υπουργός με ξέσκιζες...» Έτσι είναι, όμως. Και το ξέρει κι ο ίδιος, γι αυτό δεν πρόκειται να ασχοληθεί ξανά με την πολιτική. Να πω και την ηλικία του; 66 ετών! Δε του φαίνεται καθόλου!!!

ΠΗΓΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: http://www.parallaximag.gr/reportage/giannis-kotsiras-thanos-mikroytsikos-tora-einai-poy-axizei-na-oneireyomaste#sthash.69bi2k8l.dpuf