Να τεθούν εκτός νόμου. Αύριο κιόλας! Toυ Χρήστου Χωμενίδη

Εάν κάποιος ίδρυε ένα κόμμα με επωνυμία «Κίνημα Ελλήνων Παιδόφιλων» ή με τον υπαινικτικό τίτλο «Λάτρεις Ομορφιάς Λάτρεις Ιδεώδους Τρυφερότητας Αγνότητας» -συντομογραφικά «Λ.Ο.Λ.Ι.Τ.Α»- η λειτουργία του θα γινόταν από τον νόμο ανεκτή; Εάν κάποιοι ενέτασσαν στους σκοπούς του κόμματός τους την επαναφορά της δουλείας, την καθιέρωση των ακρωτηριασμών ως ποινικής τιμωρίας ή της κλειτοριδεκτομής ως μέτρου που περιφρουρεί το ήθος των γυναικών, το κόμμα εκείνο θα εξασφάλιζε άδεια λειτουργίας; Εάν -για να γίνω λίγο πιο ρεαλιστής- η «Επαναστατική Οργάνωση 17 Νοέμβρη» αποφάσιζε να συμμετάσχει με τον «πολιτικό βραχίονά της» στις εκλογές (ο οποίος δεν θα περιελάμβανε τους δολοφόνους του Παύλου Μπακογιάννη ή του Αλέξανδρου Αθανασιάδη), η Ελληνική Δημοκρατία θα όφειλε να της το επιτρέψει;  



Έγκριτοι συνταγματολόγοι, με κορυφαίο τον καθηγητή Νίκο Αλιβιζάτο, αποφαίνονται πως η Χρυσή Αυγή δεν μπορεί να τεθεί εκτός νόμου εφόσον τέτοια διαδικασία δεν προβλέπεται από το Σύνταγμά μας. Πράγματι, το ισχύον Σύνταγμα -το οποίο συντάχθηκε και ψηφίστηκε την επαύριο της Μεταπολίτευσης, υπό την τραυματική σκιά της χούντας των συνταγματαρχών- αντιμετωπίζει τα πολιτικά κόμματα σαν κύτταρα και σαν μοχλούς του δημοκρατικού μας πολιτεύματος, τους δίνει θέση προνομιακή σε σύγκριση με οποιαδήποτε άλλη ένωση προσώπων. Και δικαίως. Όντως, το ισχύον σύνταγμα δεν προβλέπει διαδικασία διάλυσης ή απαγόρευσης ενός πολιτικού κόμματος. Το άρθρο 29, παράγραφος 1, εδάφιο α΄, αναφέρει ωστόσο πως «η οργάνωση και δράση των κομμάτων οφείλει να εξυπηρετεί την ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος».
Με βάση τον παραπάνω -έμμεσο, έστω- ορισμό, η Χρυσή Αυγή δεν είναι και άρα δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν πολιτικό κόμμα.
Η οργάνωση της Χρυσής Αυγής είναι καθαρά παραστρατιωτική. Τα μέλη της φορούν στολές και επιδίδονται σε πολεμοχαρείς ασκήσεις και τελετές. Οι ανήλικοι που προσηλυτίζονται, μυούνται σε «ιδανικά» που καμιά σχέση δεν έχουν με το ανθρωπιστικό, φιλειρηνικό και φιλελεύθερο πνεύμα μιας οποιασδήποτε κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Για να επανέλθω στο αρχικό μου εξωφρενικό παράδειγμα, εάν εγώ συγκέντρωνα παιδιά στο κατώφλι της εφηβείας και τους προέβαλλα ταινίες πορνό -ή έστω τους διάβαζα Μαρκήσιο Ντε Σαντ-, δεν θα προκαλούσα την επέμβαση του εισαγγελέα;
Η δράση της Χρυσής Αυγής κάθε άλλο παρά εξυπηρετεί την ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος. Εχθρός της Δημοκρατίας με λόγια και με πράξεις, η Χρυσή Αυγή ακόμα κι αν δεν προτρέπει ρητά τους πολίτες σε συγκεκριμένες ενέργειες, διαμορφώνει συνειδητά και συστηματικά ένα κλίμα περιφρόνησης και διάβρωσης, αποσκοπώντας διακηρυγμένα στον στραγγαλισμό της.
Πιστεύω ότι η απαγόρευση της Χρυσής Αυγής υπακούει και στο πνεύμα και στο γράμμα του νόμου. Αρκεί να γίνει η οφθαλμοφανής -κατά τη γνώμη μου- παραδοχή πως η εν λόγω οργάνωση προσχηματικά αυτοτιτλοφορείται πολιτικό κόμμα, ώστε δολίως να λαμβάνει μέρος στις δημοκρατικές διαδικασίες.
«Σε τι θα ωφελήσει τυχόν απαγόρευση της Χρυσής Αυγής;» ρωτούν πολλοί. Δεν τίθεται, κατ’ αρχήν, ζήτημα πολιτικού ή κοινωνικού οφέλους εφόσον κάτι τέτοιο αποτελεί υποχρέωση της πολιτείας. Και από χρησιμοθηρική όμως σκοπιά εάν το δούμε, η Ελληνική Δημοκρατία θα αποδείξει την ισχύ της, τη δύναμή της να αμύνεται και να εξοστρακίζει τους ορκισμένους εχθρούς της.
«Μα έτσι θα τους ηρωοποιήσουμε! Το 15%, που τους δίνουν ορισμένες δημοσκοπήσεις, θα αβγατίσει κι άλλο!». Οι απαγορευμένοι καρποί δεν ασκούν πάντοτε έλξη. Εάν κάτι τέτοιο συνέβαινε, θα αρκούσε να νομιμοποιήσουμε τα σκληρά ναρκωτικά προκειμένου να μηδενιστεί η κατανάλωσή τους ή να θέσουμε εκτός νόμου τη γυμναστική για να αποκτήσουν όλοι οι Έλληνες κορμί και ευεξία πρωταθλητών. Το περιστατικό με τις πατάτες και τον Καποδίστρια είναι ανεκδοτολογικό και πάντως όχι γενικής εφαρμογής. Μια εκτός νόμου Χρυσή Αυγή δεν θα προσήλκυε τόσο εύκολα ακροατές κι οπαδούς, δεν θα άπλωνε τα δίχτυα της με τέτοια άνεση. Και ο πλέον αφελής και ανιστόρητος, και ο δεινότερα χτυπημένος απ’ την κρίση πολίτης πολύ δύσκολα θα προσχωρούσε σε μια συμμορία, διακινδυνεύοντας να αποκτήσει ποινικό μητρώο.
«Ακόμα και αν απαγορευτεί η Χρυσή Αυγή, οι βουλευτές της δεν υπάρχει τρόπος να εκπέσουν. Θα παραμείνουν στα έδρανά τους και θα ιδρύσουν -όπως έχει και αλλού συμβεί- ένα “καινούργιο” κόμμα με διαφορετικό απλώς όνομα…». «Το οποίο “καινούργιο” κόμμα», απαντώ εγώ, «εφόσον διατηρήσει τη ρητορική και τη δράση της Χρυσής Αυγής, θα τεθεί σύντομα και αυτό εκτός νόμου…». «Κι άμα “σοβαρέψει” κατ’ επίφασιν; Απλώς στα λόγια;». «Σοβαρή Χρυσή Αυγή δεν υπάρχει. Η μισαλλοδοξία, η βία, το κακό γενικά, αποτελούν τον σκληρό πυρήνα, τον όρο ύπαρξης κάθε νεοναζιστικού μορφώματος. Στην απίθανη τώρα περίπτωση που οι πρώην Χρυσαυγίτες θα άλλαζαν συμπεριφορά και θα σέβονταν εφεξής ευλαβικά τους δημοκρατικούς κανόνες, προσωπικά δεν θα ’χα το παραμικρό πρόβλημα μαζί τους. Καθένας έχει αναφαίρετο δικαίωμα να φρονεί ό,τι θέλει. Να είναι λάτρης του Στάλιν, του Χίτλερ ή και του Σατανά. Η σκέψη δεν ελέγχεται ούτε ενοχλεί. Η πράξη απειλεί την κοινωνία.». 
«Η Χρυσή Αυγή αναπτύχθηκε εξαιτίας της κρίσης. Καρπώθηκε τη φτώχεια, την ανασφάλεια, τη δυστυχία του λαού, για την οποίαν άλλοι είναι υπεύθυνοι.». «Καμία αντίρρηση. Εάν περιμένουμε όμως να ανακάμψει πλήρως η οικονομία, να επανέλθει η κοινωνική ευμάρεια για να μαραθεί από μόνος του ο νεοναζισμός, φέξε μου και γλίστρησα. Γλίστρησα κι έπεσα και σκοτώθηκα, για την ακρίβεια… Όποιοι δεν εκμεταλλεύονται τη Χρυσή Αυγή προκειμένου να προωθήσουν τη δική τους κομματική ή επαγγελματική ατζέντα ή να κερδίσουν αγωνιστικές δάφνες, φέρνουν νερό στον μύλο της. Γίνονται αντικειμενικά συνεργοί της.».
Η αποτρόπαια χθεσινή δολοφονία στάθηκε -φοβάμαι- ο ύστατος κώδωνας κινδύνου. Εάν δεν αφυπνιστούμε ούτε τώρα, εάν παραμείνουμε υπνοβατούντες και αλληλοκατηγορούμενοι, θα μας ξυπνήσει το μαχαίρι. Η απαγόρευση της Χρυσής Αυγής είναι πλέον επείγουσα. Έτσι και δεν τους θέσουμε εμείς εκτός νόμου, θα μας θέσουν αργά ή γρήγορα εκτός νόμου αυτοί.

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΧΩΜΕΝΙΔΗ
ΠΗΓΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: www.protagon.gr