ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ συναδέλφου ΦΙΛΟΛΟΓΟΥ για τα Θέματα των Αρχαιών Ελληνικών Θεωρητικής κατεύθυνσης των Πανελλαδικών 2013!!! Επικαλείται ασάφεια και ζητά ακύρωση τους!!

Αίσθηση προκαλεί από το πρωί στους εκπαιδευτικούς κύκλους καθώς και σε γονείς και σε υποψηφίους η καταγγελία συναδέλφου φιλολόγου στα μέσα ενημέρωσης με την οποία ζητά ακύρωση των θεμάτων των αρχαιών ελληνικών Θεωρητικής κατεύθυνσης επικαλούμενος ασάφεια σε συγκεκριμένο σημείο που δυσχέραινε τους μαθητές .

Αναγνώστης του enikos.gr,φιλόλογος, καταγγέλλει  ότι κατά την εξέταση στο μάθημα των αρχαίων ελληνικών στο πλαίσιο των Πανελλαδικών Εξετάσεων, και συγκεκριμένα σε ό,τι αφορά το «αδίδακτο αρχαιοελληνικό κείμενο» υπάρχει παράλειψη που καθιστά αδύνατη την κατανόηση του κειμένου και κατ’ επέκταση την απόδοση της μετάφρασής του.

Συγκεκριμένα καταγγέλλει ότι:




Το αδίδακτο αρχαιοελληνικό κείμενο που στις 27 Μαΐου 2013 δόθηκε στις Πανελλαδικές Εξετάσεις των διαγωνιζομένων στη θεωρητική κατεύθυνση (Θουκ. βιβλ. 6 κεφ. 28) ελήφθη από την έκδοση Οξφόρδης, της οποίας, όπως είναι γνωστό, οι εκδόσεις των έργων των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων είναι οι πλέον έγκυρες. Όμως σε ορισμένες από τις εκδόσεις αυτές, όχι σε όλες, όπως του Θουκυδίδη και του Πλάτωνα, το ουδέτερο της αναφ. αντωνυμίας ὅστις, ἥτις, ὅ,τι γράφεται όπως ο σύνδεσμος ὅτι, χωρίς δηλ. κόμμα μεταξύ των δύο συλλαβών της λέξης ή απόσταση του ὅ από τη συλλαβή τι έτσι ώστε να αντιδιαστέλλεται προς το σύνδεσμο ὅτι.  Παραθέτω δειγματοληπτικά παραπομπές στα κείμενα με αυτή τη γραφή του αναφορικού, τα οποία και θέτω στη διάθεση των ενδιαφερομένων: Θουκ.:5-23-6, 5-30-1, 5-46-1, 8-37-3, Πλάτ.: Λάχης 189 D, Πρωταγ. 312 C, Μένων 70 C.
Στο συγκεκριμένο απόσπασμα του Θουκυδίδη που δόθηκε στις εξετάσεις, υπήρχε η φράση «ἐβόων ὡς … οὐδέν εἴη αὐτῶν ὅτι (sic) οὐ μετ’ ἐκείνου ἐπράχθη» (=κραύγαζον ότι … τίποτε απ΄αυτά δεν υπήρχε, το οποίο δεν έγινε με συμμετοχή εκείνου).  Επισημαίνεται ότι σε όλες τις ελληνικές εκδόσεις αρχαιοελληνικών κειμένων, στα σχολικά εγχειρίδια κειμένων και στις σχολικές Γραμματικές το ὅτι αυτό χαρακτηρίζεται ως σύνδεσμος (ειδικός ή αιτιολογικός)  ή ως επιτακτικό υπερθετικού βαθμού, και σε καμιά περίπτωση δε χαρακτηρίζεται ως αναφ. αντωνυμία, με αποτέλεσμα οι διαγωνιζόμενοι να εκλάβουν, απόλυτα δικαιολογημένα, τη λέξη ὅτι ως σύνδεσμο και όχι ως αντωνυμία, γεγονός που καθιστά αδύνατη την κατανόηση του κειμένου και την απόδοση της μετάφρασής του. Στην ουσία δηλ., για τα δεδομένα των διαγωνιζομένων, δόθηκε για εξέταση κείμενο με ανυπέρβλητο σφάλμα.
Κάποιοι συνάδελφοι, οι οποίοι προφανώς δεν έχουν αλλ’ ούτε είναι υποχρεωμένοι να έχουν εξειδικευμένη γνώση, θεώρησαν τη γραφή ως σφάλμα της Οξφόρδης. Όμως σε καμιά περίπτωση δεν μπορούμε ως σφάλμα των παπυρολόγων της Οξφόρδης να καταλογίσουμε αυτή τη γραφή της αναφ. αντωνυμίας αλλά το ότι θεώρησαν, αν ποτέ είναι δυνατό να θεωρηθεί σφάλμα, ότι το είδος της λέξης αναγνωρίζεται από τη λειτουργία της μέσα στο λόγο, από τη σύνταξή της, και όχι από τον τύπο της, ο οποίος είναι διακριτός μόνο στο γραπτό λόγο, όχι όμως και στον προφορικό. Υπενθυμίζεται ότι η αρχαία ελληνική γλώσσα έχει πλήθος λέξεων οι οποίες ενώ είναι απόλυτα ταυτόσημες ως προς τη γραφή τους, είναι διαφορετικά μέρη του λόγου, όπως: πράξει (ουσ.) –πράξει (ρήμα), λεγόντων (μτχ.) – λεγόντων (ρήμα) – καταλύσει (ουσ.) – καταλύσει (ρήμα) κ.άλ.πολ. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις μόνο με τη συντακτική ανάλυση είναι δυνατή η διάκριση. Το σφάλμα καταλογίζεται απόλυτα στα μέλη της Επιτροπής των Εξετάσεων, στην οποία δε γνωρίζω αν υπήρχε και πανεπιστημιακός και ποιος ήταν αυτός, οι οποίοι ή από άγνοια (συμβαίνουν κι αυτά) ή από ασύγγνωστη αμέλεια δεν εντόπισαν το ανυπέρβλητο πρόβλημα που δημιούργησαν στους διαγωνιζόμενους, οι οποίοι έχουν διδαχτεί ότι η λέξη ὅτι είναι σύνδεσμος και όχι αναφορική αντωνυμία. Αποτέλεσμα για τους διαγωνιζόμενους: αποτυχία, φόβος, απογοήτευση, ψυχική αναστάτωση που άμεσα επηρέασε την επίδοσή τους στα υπόλοιπα Μαθήματα, και για τους «ντυμένους το χακί» για λόγους ψυχικής ηρεμίας των μαθητών και των οικογενειών τους συναδέλφους: το δίλημμα «πώς να διορθώσουν τα γραπτά των μαθητών τους και πώς να τους αντικρίσουν;».
Έχοντας απόλυτα γνώση των πραγμάτων θεωρώ ότι το πρόβλημα που δημιουργήθηκε, αποτελεί αιτία ακύρωσης της εξέτασης του Μαθήματος των Αρχαίων Ελληνικών και καλώ αυτούς που έχουν έννομο συμφέρον, να προσφύγουν σε κάθε νόμιμη ενέργεια για τη δικαίωσή τους, δηλώνοντας ότι βρίσκομαι στη διάθεσή τους.

Επιπροσθέτως επισημαίνω:
·    Πρόβλημα δημιουργεί ο έλεγχος της ορθότητας της απάντησης στο χαρακτηρισμό του υποθετικού λόγου που ζητήθηκε ως παρατήρηση.  Ο υποθ. αυτός λόγος είναι πλάγιος εξαρτημένος από ιστορικό χρόνο και ο χαρακτηρισμός του μόνο με τροπή του σε λόγο ευθύ μπορεί να γίνει. Με εφαρμογή των κανόνων του πλαγίου λόγου μπορεί να χαρακτηρισθεί ή ως του προσδοκωμένου ή ως της απλής σκέψης του λέγοντος: «ἐάν αὐτόν ἐξελάσωμεν, πρῶτοι ἄν εἴημεν» ή «εἴ αὐτόν ἐξελάσαιμεν, πρῶτοι ἄν εἴημεν».  Η αποδοχή ως ορθής της απάντησης, και μάλιστα χωρίς την τροπή του λόγου σε ευθύ, ότι δηλώνει την απλή σκέψη του λέγοντος, αδικεί όσους ίσως χαρακτήρισαν τον υποθ. λόγο ως του προσδοκωμένου. Ο ισχυρισμός κάποιων ότι αυτό είναι το νόημα του κειμένου και μάλιστα διότι η εξάρτηση γίνεται από δοξαστικό ρήμα (νομίσαντες) είναι φελλολογία και όχι φιλολογία.
·    Η συντακτική προσέγγιση του κειμένου, ιδιαίτερα της πρώτης περιόδου, απαιτεί βαθύτερη γνώση του Συντακτικού αλλά και του ύφους και των ιδιοτυπιών της γλώσσας του Θουκυδίδη προκειμένου να κατανοηθεί το χωρίο και να αποδοθεί η μετάφρασή του, πράγμα δύσκολο για τους εξεταζόμενους.
Βρίσκομαι στη διάθεση κάθε ενδιαφερόμενου για οποιαδήποτε διευκρίνιση.

Γεώργιος Κατσιγιάννης
Κλασικός Φιλόλογος»

Πηγή δημοσίευσης:  http://ipaideia.gr/kataggelia-gia-ta-arxaia-elinika-paneladikes-2013.9704fcc196219a16720cfdcc9f95b2d8.html