Από το Σάββα Πατσαλίδη
Είναι κοινή
πρακτική να κυκλοφορούν, περίπου τέτοια εποχή, οι επιλογές των κριτικών ή των
δημοσιογράφων του καλλιτεχνικού ρεπορτάζ με τις καλύτερες θεατρικές παραστάσεις
της χρονιάς που πέρασε. Και δεν είναι κακό αυτό. Κάθε άλλο. Απλά δεν είναι τόσο
εύκολη ή αδιάφορη ή ακόμη και «αθώα» υπόθεση, όπως ενδεχομένως μπορεί να
εκτιμούν ορισμένοι, δεδομένου ότι έχει άμεση σχέση με την ίδια την ποιότητα του
θεάτρου που θέλουμε να στηρίξουμε και να προβάλουμε μέσα από τις επιλογές μας.
Όσο πιο ψηλά
θέλουμε να είναι ο πήχης, τόσο πιο απαιτητικά πρέπει να είναι και τα
κριτήριά μας. Το θέμα είναι ποιος ορίζει αυτά τα κριτήρια, τα οποία ο νόμος της
σύγχρονης σχετικότητας έχει μετατρέψει σε λάστιχο;